Άρχισε
πάλι να γίνεται συζήτηση για νέες κάρτες που θέλει το Κράτος να
επιβάλλει στους πολίτες αυτής της χώρας, με τις οποίες, όπως λέγεται,
θα λυθούν όλα τα προβλήματα της κακής διοίκησης. Αποτελεί απορίας άξιο
πώς μια προοδευμένη, υποτίθεται, χώρα όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να
ξέρει πόσοι είναι οι πολίτες, πόσοι είναι οι συνταξιούχοι, πόσοι οι
φοιτητές, πόσοι οι ανάπηροι που χρειάζονται επιδότηση, πόσοι ακριβώς
είναι οι ψηφοφόροι…
Εκείνοι που παρακολουθούν τα γεγονότα γέλασαν θλιβερά όταν στην
τελευταία "περαίωση" των φορολογικών υποθέσεων –φρούτο αυτό που μάλλον
δεν υπάρχει σε άλλο κράτος– η Εφορία έστειλε ειδοποιήσεις και χρεώσεις
σε επιχειρηματίες που δεν είναι ενεργοί ή έχουν αποβιώσει από
δεκαετίες…
Αν και κάθε 10 χρόνια γίνονται απογραφές στην Ελλάδα (γενική απογραφή
θα γίνει και εφέτος τον Μάρτιο), και παρ' όλο που υπάρχει ειδική
Στατιστική Αρχή, μαύρα χάλια έχουμε όσον αφορά την αντίληψη της Μητέρας
Πατρίδας για τα "τέκνα" της, που δεν ξέρει ούτε πόσα είναι ούτε ποια
είναι.
Αντίθετα σε όλα αυτά, οι σελίδες της Αγίας Γραφής κοσμούνται από μία
μικρή φράση η οποία φανερώνει πόσο ο Πλάστης μας ενδιαφέρεται για τους
ανθρώπους, ατομικά και προσωπικά για τον καθένα. Τούτη η φράση, που
αποτελεί και τον τίτλο του παρόντος άρθρου, είναι «Κατ' όνομα», και υπάρχει τουλάχιστον 18 φορές στις Γραφές. (Σχετικά εδάφια δίνονται στο τέλος του κειμένου).
Γιατί όμως ενδιαφέρει αυτή η φράση; Το λιγότερο, για να ξέρουμε ότι ο
Θεός δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως μάζες ή ως σύνολα, αλλά θέλει
η σχέση Του μαζί μας να είναι ονομαστική. Είναι σίγουρο ότι γνωρίζετε
πολλούς ανθρώπους εξ αποστάσεως, αλλά δεν ξέρετε το όνομά τους και αν
συμβεί να βρεθείτε κάποτε απέναντι σε κάποιον απ' αυτούς, πόσο δύσκολο
είναι να επικοινωνήσετε. Γι' αυτό το πρώτο πράγμα που κάνουμε στις
συστάσεις δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, είναι να πούμε το όνομά μας και
εκείνοι να μας πουν το δικό τους.
Στον
κόσμο υπάρχουν αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 6,8 δισεκατομμύρια
άνθρωποι, οι οποίοι σε λίγους μήνες θα ξεπεράσουν τα 7 δισεκατομμύρια.
Αν προσθέσετε και εκείνους που πέρασαν από αυτή τη ζωή στο διάβα των
αιώνων, ο συνολικός αριθμός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Αλλά θα πρέπει
επίσης να προσθέσουμε και όλους εκείνους που δεν είδαν το φως επειδή οι
γονείς τους φρόντισαν να τους “επιστρέψουν ως ανεπιθύμητους”, όμως ο
Θεός τους γνωρίζει όλους (Ψαλμ. 139/ρλθ/16) αφού ακόμη και αυτοί είναι
σημαντικοί και θα τους δούμε στην ανάσταση.
Το ενδιαφέρον του Θεού για όλα τα έργα Του έχει σημασία που εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Στον Ψαλμό διαβάζουμε: «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· καλεί τα πάντα ονομαστί» (Ψαλμ. 147/ρμζ/4) και επίσης στον προφήτη Ησαΐα «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού»
(Ησ. 40/μ/26). Και αν τα άψυχα αστρικά σώματα αποτελούν αντικείμενο
ονομαστικής σχέσης για τον Θεό, πόσο μάλλον αυτό ισχύει για τους
ανθρώπους!
Είναι σημαντικό επίσης να ξέρουμε ότι ο Θεός γνωρίζει κατ' όνομα
ειδικές κατηγορίες ανθρώπων, με τους οποίους Τον συνδέει ιδιαίτερη
σχέση, όπως π.χ. η λατρεία του ονόματός Του (Α~ Χρον. 16/ις/41), τα
έργα της θρησκευτικής υπηρεσίας (Α~ Χρον. 23/κγ/24) κ.λπ. Αυτό
που στην αρχαιότητα ίσχυε για το περιβάλλον του Ναού στην Ιερουσαλήμ,
τώρα είναι απλωμένο σε κάθε έργο και διακονία που γίνεται για τη δόξα
του Θεού και είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο Κύριος απευθύνει
ονομαστική κλήση στους ανθρώπους που θα ασχοληθούν με τις δικές Του
υποθέσεις.
Στα ιερά κείμενα ο πρώτος που αναφέρεται ότι ο Θεός τον γνώριζε με το όνομά του, ήταν ο Μωυσής, για τον οποίο διαβάζουμε: «εύρηκας χάριν ενώπιόν μου και σε γνωρίζω κατ' όνομα»
(Έξ. 33/λγ/12,17). Αλλά στην πραγματικότητα πρώτος ήταν ο Αδάμ, αφού
ξέρουμε πώς ο Θεός τον κάλεσε ονομαστικά μετά την αμαρτία. Διαβάζουμε: «Εκάλεσε δε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ, και είπε προς αυτόν, Πού είσαι;»
(Γέν. 3/γ/9). Και επίσης εξυπακούεται ότι με παρόμοιο τρόπο ο Θεός
απευθυνόταν στον Αβραάμ, τους Πατριάρχες και τους Προφήτες (Α~ Σαμ.
3/γ/6).
Είναι σπουδαίο ακόμη να προσέξουμε ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που ο
Θεός καλεί ονομαστικά, δεν είναι μόνο εκείνοι που θεωρούμε "πιστούς" ή
"θρήσκους" αλλά ακόμη και άνθρωποι που εμείς θα τους θεωρούσαμε
ειδωλολάτρες και άπιστους. Ένας τέτοιος ήταν και ο Πέρσης βασιλιάς
Κύρος, για τον οποίο έγινε τούτη η σημαντική προφητεία: «Θέλω σοι δώσει θησαυρούς φυλαττομένους εν σκότει και πλούτη κεκρυμμένα εν αποκρύφοις· διά να γνωρίσης ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο καλών σε κατ' όνομα, ο Θεός του Ισραήλ» (Ησ. 45/με/3).
Το
σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο καλός Ποιμένα
και Επίσκοπος των ψυχών μας (Α~ Πέτρ. 2/β/25), αναγνωρίζει εμάς ως
πρόβατα της βοσκής Του και βεβαιώνει ότι «τα πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά» (Ιωάν. 10/ι/3).
Σήμερα τα πράγματα εξελίσσονται στενά και δυσάρεστα, ιδιαίτερα στον
οικονομικό τομέα. Πολλοί φοβερίζουν τους λαούς με απαισιόδοξα μηνύματα.
Μπορεί αυτές οι σκέψεις να επηρεάζουν κι εμάς^ αλλά εμείς δεν είμαστε
άγνωστοι και ανώνυμοι για τον Θεό. Είμαστε πλάσματα της χειρός Του,
είμαστε και πρόβατα της ποίμνης Του. Τι άλλο θέλουμε για να είμαστε
ήρεμοι και ειρηνικοί μέσα στην καρδιά μας; |
------------------------------------
Έξ. 33/λγ/12, Έξ. 33/λγ/17, Αρ. 1/α/2, Αρ. 1/α/17, Αρ. 3/γ/43, Ιησ. 21/κα/9,
Α~ Χρον. 4/δ/38, Α~ Χρ. 4/μας δ/41, Α~ Χρον. 12/ιβ/31, Α~ Χρον. 16/ις/41,
Α~ Χρον. 23/κγ/24, Β~ Χρον. 28/κη/15, Β~ Χρον. 31/λα/19, Εσδ. 8/η/20,
Εσδ. 10/ι/16, Ησ. 45/με/3, Ιωάν. 10/ι/3, Γ~ Ιωάν. 1/α/14.
