Σκέπτομαι και ξανασκέπτομαι! Πώς το 'παθα εγώ αυτό;
Ποτέ δεν σκεπτόμουν τόσο επίμονα το θρησκευτικό ζήτημα. Θεωρούσα
δεδομένο ότι είμαι χριστιανός, και μάλιστα καλός χριστιανός. Έλεγα ότι
πιστεύω. Και ποτέ δε σκέφτηκα να εγκαταλείψω την πίστη, που μου δίδαξαν
μικρό παιδί.
Αλλά βρέθηκα προ ημερών στην εκκλησία. Λέω βρέθηκα, διότι δεν πήγα
επειδή το αποφάσισα, αλλά μου το είπε η γυναίκα μου. Και άκουσα τον
παπά να μου θέτει 3 ερωτήματα: Για ποιο ΛΟΓΟ αποφάσισες να είσαι
χριστιανός; Για ποιο ΣΚΟΠΟ αποφάσισες να είσαι χριστιανός; Με ποιο
ΤΡΟΠΟ επιδιώκεις να πετύχεις τον σκοπό σου;
Ποτέ δεν τα είχα σκεφτεί αυτά!
Γιατί αποφάσισα να είμαι χριστιανός; Μα, ποτέ δεν το ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ. Οι άλλοι το αποφάσισαν για μένα, όταν με βάφτισαν.
Δεν έχω βέβαια αντίρρηση, αλλά και δεν επιδιώκω κανένα ΣΤΟΧΟ με το να είμαι χριστιανός – απλά θεωρώ ότι είμαι.
Και βεβαίως δεν ψάχνω να βρω ένα ΔΡΟΜΟ για να πετύχω τον σκοπό μου, διότι δεν έχω κάποιο σκοπό.
* * *
Άρχισα να μπερδεύομαι! Αν είναι έτσι, τότε εγώ αλλού αρμενίζω!
Είπε μάλιστα ο παπάς ότι ρώτησαν τον Χριστό: «Είναι λίγοι αυτοί που θα
σωθούν;». Και συμπέρανε: «Άρα είσαι χριστιανός για να ΣΩΘΕΙΣ». Αλλά εγώ
δεν επιδιώκω να σωθώ.
Και ο Χριστός απάντησε: «Αγωνίζεστε να μπείτε από τη ΣΤΕΝΗ ΠΥΛΗ. Διότι πολλοί θα προσπαθήσουν να μπουν αλλά δεν θα μπορέσουν».
Εγώ όμως δεν αναζητάω τη στενή πύλη αλλά τη φαρδιά, δηλαδή τα εύκολα.
Αποφεύγω τα "πρέπει", τα ζόρια, αποφασίζω μόνο αυτό που μ' αρέσει, που
"εγώ θέλω".
Δηλαδή ΓΙΑΤΙ ΖΩ; Γιατί είμαι χριστιανός; Δεν το έχω αποφασίσει. Δεν
επιδιώκω κάτι. Δεν κάνω κάτι για να πετύχω ένα σκοπό. Απλά ζω!
Και μια μέρα θα φύγω από δω, θέλω δε θέλω.
«Είναι άραγε λίγοι αυτοί που θα σωθούν;». Λίγοι ή πολλοί; Κι αν εγώ δεν είμαι από τους λίγους;
Για πρώτη φορά νιώθω μπερδεμένος!
«Ενοριακές Καμπάνες» (3-9-10)
