"ΤΥΧΙΚΟΣ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 -- ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" <;>

Στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» (Σεπτ. 2010) διαβάσαμε ότι στο Ναό Αγ. Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, υπάρχει ο εικονιζόμενος «περίτεχνος Aργυρός Σταυρός περικλείων τεμάχιον του Τιμίου Ξύλου καί ορειχάλκινη καλλιτεχνική προθήκη (υψους 2,20 μ.), συνολικής αξίας 31.000 ευρώ». (Εικ. 1).

Αλλά... ω του θαύματος, η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης μετέφερε στο ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος όχι «τεμάχιον» του Τιμίου Ξύλου αλλά τον ίδιο «ΤΟΝ ΤΙΜΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ» (Εικ. 2, 3) για να εκτεθεί σε δημόσιο προσκύνημα (12-19/9/10).

Από την άλλη πλευρά, στην εφημερίδα «Ενοριακές Καμπάνες» (3-9-10) διαβάσαμε τα εξής άκρως αποκαλυπτικά:

«Όλοι έχομε ακούσει και διαβάσει ότι τον Σταυρό, πάνω στον οποίο θυσίασε τη ζωή του ο Ιησούς Χριστός, τον ανακάλυψε η Αγ. Ελένη, μητέρα του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ποια είναι η αλήθεια;

Στην Εγκυκλοπαίδεια Bibliotheca Sanctorum, που αναφέρει τη ζωή όλων των Αγίων σε 12 τόμους, διαβάζομε (με υπογραφή Agostino Amore) για το λήμμα Αγ. Ελένη:

Τα βιογραφικά της στοιχεία είναι πολύ λίγα και αβέβαια. (...) Ωθούμενη από μεγάλη αγάπη προς τον Λυτρωτή, στα 326 ανέλαβε ένα προσκύνημα στην Παλαιστίνη, για να επισκεφθεί τους τόπους που αγιάστηκαν από την επίγεια ζωή Του. Με αυτή την ευκαιρία επιδόθηκε στην ανοικοδόμηση της βασιλικής της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ και της Αναλήψεως στο όρος των Ελαίων, τις οποίες έπειτα ο Κωνσταντίνος διακόσμησε και προίκισε λαμπρά.

Κάποια παράδοση (που ανέρχεται στον 4ο αιώνα, εφόσον τη γνωρίζει ο Αγ. Αμβρόσιος) αναφέρει ότι η Ελένη, σκάβοντας στον Γολγοθά για να καθαρίσει εκείνο τον τόπο από τα ειδωλολατρικά κτίρια που είχαν χτίσει οι Ρωμαίοι, βρήκε τον σταυρό πάνω στον οποίο κάρφωσαν τον Ιησού, μαζί με άλλα εργαλεία του Πάθους, και ώθησε τον γιο της να χτίσει τη βασιλική της Αναστάσεως.

Πρέπει να πούμε, όμως, ότι ο Ευσέβιος, σύγχρονος και πολύ μορφωμένος για ζητήματα της Παλαιστίνης, παρόλο που μιλάει εκτενώς γι' αυτή τη βασιλική, δεν αναφέρει καθόλου την Ελένη, απεναντίας φαίνεται να αποκλείει τελείως κάθε σχέση της με αυτή.

Ο Αγ. Κύριλλος της Ιερουσαλήμ (313-387), καταγόμενος από εκείνο τον τόπο, παρόλο που μαρτυρεί επανειλημμένα στις ομιλίες του ότι τα λείψανα (τεμάχια) του Τιμίου Σταυρού είχαν ήδη διασκορπιστεί σε όλο τον κόσμο, αγνοεί απολύτως ότι είχαν βρεθεί από την Ελένη. (...)».

Πού βρίσκεται η αλήθεια σ’ αυτό το ανακάτεμα; Κατά τη γνώμη μας όλα αυτά δεν είναι περισσότερο από ρομαντικά παραμύθια, από τα οποία ήταν γεμάτος ο Μεσαίωνας, εξ αιτίας των οποίων η κοσμική Εκκλησία έχει καταντήσει τεράστιο μουσείο και χώρος θρησκευτικής τουριστικής εκμετάλλευσης, όμως από ζωή διαθέτει όση και οι μούμιες της Αιγύπτου... |

Γράφοντας στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (14/9/10) η κ. Eύα Κοταμανίδου με τον παραπάνω τίτλο σχολίαζε το φαινόμενο του άχρηστου ΟΡΚΟΥ των πολιτικών και όχι μόνο:

Ξανά και πάλι η υποκρισία της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και του τελετάρχη, σοβαρού και συνετού, Αρχιεπισκόπου, μετά τον μεταμεσονύκτιο ανασχηματισμό. Αυξάνεσθε και πλήθυνεσθε, εν μεσω κρίσης, υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, και υφυπουργοί, σκυμμένοι, στριμωγμένοι, με τεντωμένα χέρια, να ορκίζονται, μουρμουρίζοντες: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους», προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα το πράξουν; Ιδού η απορία! Τόσοι και τόσοι ορκίστηκαν κατά καιρούς, από συστάσεως του ελληνικού κράτους κι όμως τα σκάνδαλα διαφθοράς, καταλήστευσης και ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου, ανάμειξης και διακίνησης μαύρου χρήματος, μίζες κ.λπ., κ.λπ. "εις βάρος του ελληνικού λαού, ενάντια στους νόμους και το Σύνταγμα" δεν εξέλιπαν. Βατοπέδι, Siemens, δομημένα ομόλογα, παραδικαστικό κύκλωμα κ.ά. τα έπραξαν αν και ορκισθέντες περί του αντιθέτου, υπουργοί και υφυπουργοί, παρά τα «νόμιμα, άρα και ηθικά» υποστηρίζοντες. Τους εμπόδισε ο όρκος τους; Όχι, βέβαια! Αν πράγματι ίσχυε και τους δέσμευε, και μόνο αυτός ο απαρνημένος όρκος θα τους έκρινε ως ψεύτες και εγκληματίες.

Αμ η φενάκη του όρκου στα δικαστήρια από [...] μάρτυρες, «ορκίζομαι να είπω την αλήθεια και μόνον την αλήθεια», τηρείται; Τη λένε πράγματι την αλήθεια; Ως πότε θα διαιωνίζεται αυτή η άχρηστης υποκρισίας απάτη του όρκου επί του Ευαγγελίου; Δεν έφθασε ακόμα η ώρα του χωρισμού ενός πολιτισμένου δημοκρατικού κράτους και Εκκλησίας; Ας δίνουν όρκο προσωπικής τιμής, ευθύνης και αξιοπρέπειας! Θα 'ναι πιο δεσμευτικό και τίμιο!

Τα λέμε χρόνια και εμείς εδώ, τώρα απλώς συνυπογράφουμε! |

«... Σήμερα δέκα δεκαπέντε μελωδίες –ή και παραπάνω, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία– μονοπωλούν στις εκκλησίες μας και στα συνέδριά μας (ο διαχωρισμός ανάμεσα στη μουσική των συνεδρίων και στη λατρευτική μουσική της εκκλησίας έχει ολοκληρωτικά εδώ και πολύ καιρό καταργηθεί) ολόκληρο το ρεπερτόριο της χριστιανικής μουσικής [των Ελλήνων Διαμαρτυρομένων]. Μελωδίες εύκολες, χωρίς απαίτηση για σοβαρές μουσικές σπουδές από μέρους των μουσικών εκτελεστών, αρκετές απ' αυτές ευχάριστες, αντιπροσωπεύουν όμως μόλις τα τέσσερα ή πέντε εκατοστά του συνόλου της ευαγγελικής υμνολογίας. Είναι μια άτυπη "δικτατορία" που τείνει να εκτοπίσει οποιοδήποτε άλλο μουσικό είδος – και βέβαια και τις χορωδίες με το απέραντο ρεπερτόριο τους και τις τεράστιες μουσικές τους δυνατότητες. [Σημ. "Τ": Εμείς θα λέγαμε “καλλιτεχνικός φασισμός” ορισμένων ατόμων]

Και το χειρότερο: η υποβάθμιση στη μουσική δεν είναι τίποτε μπροστά στον ευτελισμό των κειμένων. Η χριστιανική παράδοση με τον υπέροχο λόγο των ευαγγελίων και του αποστόλου Παύλου, με τα ανεπανάληπτα τροπάρια της Ορθόδοξης εκκλησίας και τα λειτουργικά κείμενα της [Ρωμαιο]καθολικής, με τη σπουδαία ποίηση των παλιών χορικών και των παλιών παραδοσιακών υμνολογίων, με τα τόσα αξιόλογα στιχουργήματα των δικών μας ευαγγελικών στιχουργών –όλα αυτά έχουν αντικατασταθεί από επτά οκτώ λέξεις όλες κι όλες, που επαναλαμβάνονται εκνευριστικά οι ίδιες χωρίς βάθος, χωρίς ομορφιά, χωρίς ουσιαστική πνευματικότητα– έτσι για να γεμίσουμε με λόγια τις νότες, κι ας γίνει αυτό όπως να ναι... (...) Ο Θεός να βάλει το χέρι Του, που λέει κι ο λαός μας...»

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 10/2010

VVV ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΙΜΙΟ" ΞΥΛΟ VVV

Σε ομιλία του καθηγητή κ. Γεωργίου Μεταλληνού που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα http://www.impantokratoros.gr/megas_konstantinos_sykofanties.el.aspx διαβάσαμε τα εξής ενδιαφέροντα σχετικά με το ζήτημα του "Τιμίου" Ξύλου.

Τα αναπαράγουμε για την ενημέρωσή σας και τα θέτουμε στην κρίση σας.

«... μας κατηγορούν λέγοντας «δεν είναι Τίμιος Σταυρός αυτό, αλλά δάσος ολόκληρο». Μη νομίσητε ότι όποιος έχει Τίμιο Ξύλο είναι απευθείας από το Σταυρό του Χριστού. Έχουμε τα λεγόμενα κατασκευαζόμενα φυλαχτά, με το άγγιγμα του αίματος των μαρτύρων και με το άγγιγμα του Σταυρού του Χριστού, το ξύλο αγιάζεται και λέγεται και αυτό Τίμιο Ξύλο αλλά δεν ανήκει στο Σταυρό του Χριστού. Προσέξτε τώρα. Άλλο στη Μονή Ξηροποτάμου και στη Μονή Σταυροβουνίου στην Κύπρο που υπάρχει μεγάλο τμήμα του Σταυρού. Δεν είναι λοιπόν πολλοί σταυροί που κόπτονται, αλλά με αυτόν τον τρόπο παράγονται φυλαχτά που έχουν άμεση σχέση εξ επαφής με τον Σταυρό του Χριστού. ...»

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι και πόσα μπορεί να εφεύρει - κατασκευάσει η ανθρώπινη "φαντασία" ή "σκοπιμότητα", για να κερδίσει με τον α ή β τρόπο, είτε κέρδη υλικά είτε οπαδούς και τα συναφή.
Αλλά και πόσα είναι εύκολο να αποδεχθεί κανείς αλλά όχι ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ...