"ΤΥΧΙΚΟΣ" ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 -- ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Προς άπασα τη σημερινή ηγεσία της Κοινωνίας

Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών Ελλάδος

ΑΣΧΕΤΩΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΙΩΝ

Αγαπητοί εν Χριστώ,

*     Με θλίψη παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν στις τάξεις σας και ιδιαίτερα μεταξύ σας, οι οποίοι λογικά θα έπρεπε να είστε το παράδειγμα και ο τύπος των υπόλοιπων πιστών εκ μέρους των οποίων εύκολα μιλάτε και δυστυχώς, πιο εύκολα αν και χωρίς εξουσιοδότηση και εκλογή, βρεθήκατε στη θέση να ηγείσθε.

*     Με θλίψη προβλέπουμε σε ποιους γκρεμούς είστε έτοιμοι να οδηγήσετε αυτό το σκάφος, που οι περισσότεροι κληρονομήσατε χάριν συγγενικών ή υπηρετικών σχέσεων είτε από τους γονείς σας είτε από εκδουλεύσεις προς την απελθούσα ηγεσία.

*     Με θλίψη αντιλαμβανόμεθα ότι οι τρόποι που είστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσετε στη μάχη της διαδοχής ή επικράτησης είναι ό,τι χειρότερο, καθώς ακολουθείτε στενά όσα δυστυχώς συνήθως συμβαίνουν σε πολιτικά κόμματα και παρατάξεις.

*     Με θλίψη διαβάζουμε τα κείμενα που δημοσιεύετε και τις επιστολές που ανταλλάσσετε -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- και από τα οποία κι εμείς οι αδαείς ενημερωνόμεθα για τις κατευθύνσεις προς τις οποίες μέλλετε να προχωρήσετε.

Έχοντας κι εμείς θητεύσει παρά τους πόδας σημαντικών ανδρών, όπως οι Μεταλληνός, Κατσάρκας, Ζαφειρόπουλος, Φραγκόπουλος, Χονδρογιάννης, Παιδάκης, Ζερβόπουλος, Αγγελάτος, Φερεντίνος κ.ά., αισθανόμεθα υποχρεωμένοι να σας υπενθυμίσομε τα ακόλουθα:

1.    Κανένα εκκλησιαστικό σώμα (σύνολο μελών τοπικής εκκλησίας) δεν σας ανέθεσε το δικαίωμα να ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΤΕ, και εν πάση περιπτώσει κληθήκατε να ΔΙΑΚΟΝΕΙΤΕ (δηλαδή να προσφέρετε δουλική υπηρεσία) προς τη συγκεκριμένη εκκλησιαστική οικογένεια.

2.    Κανείς ποτέ δεν σας εξουσιοδότησε να αποφασίζετε εν λευκώ εκ μέρους και για λογαριασμό των μελών των εν λόγω εκκλησιών.

3.    Κανείς ποτέ δεν σας ανέθεσε να διαχειρίζεσθε την περιουσία των εν λόγω εκκλησιών κατά βούληση, με ολιγομελή και εν πολλοίς από συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα ελεγχόμενα Σωματεία.

4.    Κανείς ποτέ δεν σας ανεγνώρισε ότι έχετε το "αλάθητο" στις αποφάσεις και πράξεις σας. Και προφανώς κανείς δεν σας ανέθεσε να αποφασίζετε και να πράττετε ανεξέλεγκτα και χωρίς απολογία προς το σύνολο των πιστών εις τους οποίους ανήκουν όσα σεις σήμερα καλώς ή κακώς διαχειρίζεσθε.

5.    Κανείς ποτέ δεν ανέμενε από εσάς, ασχέτως με τον τρόπο με τον οποίο αναρριχηθήκατε στα όποια σήμερα κατέχετε αξιώματα, να διασύρετε την Κοινωνία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών Ελλάδος με διαβούλια, έργα και πράξεις που συμβαίνουν εν κρυπτώ και παραβύστω.

Μετά την εκδημία του υπευθύνου -όπως εσείς οι ίδιοι τον έχετε χαρακτηρίσει στα γραπτά σας- για όλα τα δεινά της παρούσας εκκλησιαστικής ομάδας, εκείνα που θα περιμέναμε εκ μέρους σας θα ήταν:

1.    Να ομολογήσετε ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ (συνυπευθυνότητα) σε όσα κακά και ανορθόδοξα συνεργήσατε με την όπως εκ των υστέρων ομολογήσατε σιωπηλή και σκόπιμη παραμονή σας στο πλευρό του (έστω και αν αυτό το κάνατε όπως λέτε για να προλάβετε τα χειρότερα).

Δεν είναι δίκαιο, ούτε τίμιο ούτε ηθικό να αποδίδετε στον αποθανόντα Θάνο Καρμπόνη όλα τα κακά (Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται...) ενώ όσο ζούσε τον εκθειάζατε και συνεργασθήκατε μαζί κατά πάντα δουλοπρεπώς.

2.    Να επιδιώξετε την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ όλων των κακών ή λαθών που έγιναν από εκείνον και τους στενούς συνεργάτες του, (μεταξύ των οποίων υπήρξατε οι πλείστοι εξ υμών)

3.   Να ορίσετε ανώτατο όριο ηλικίας στελεχών τα 75 έτη, ύστερα από τα οποία να γίνονται επίτιμα, για να αποφευχθούν στο μέλλον τα φοβερά λάθη του παρελθόντος. Μην ξεχνάτε ότι ο Μεταλληνός πέθανε σε ηλικία 72 ετών.

4.    Να καλέσετε άμεσα να επανέλθουν στην πνευματική αυτή οικογένεια όλοι εκείνοι που και με δική σας ευθύνη εξαναγκάσθηκαν σε απομάκρυνση. Όλα εκείνα τα χαρίσματα που ο Θεός χάρισε στις Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες αλλά σεις άσπλαχνα, κυρίως όμως άσοφα, απορρίψατε και εκδιώξατε.

5.    Να σταματήσετε να κατέχετε το ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ της θείας δωρεάς και να αφήσετε χώρο να αναπτυχθούν όλα τα χαρίσματα που ο Θεός εξακολουθεί -κατά μεγάλη παραχώρηση- να ανασταίνει στις τάξεις των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών και όχι μόνο τα φυσικά και πνευματικά σας "τέκνα".
Κατόπιν των ανωτέρω και εν γνώσει όσων διενεργούνται εν όψει της Γενικής Συνελεύσεως των Εκκλησιών στο Σούνιο τον ερχόμενο Οκτώβριο, σας καλούμε σε ανάνηψη και περισυλλογή, σε μετάνοια και παραίτηση, σε αναγνώριση και αποκατάσταση, σε όσα δηλαδή άγιοι άνθρωποι του Θεού αναφέρονται στις σελίδες των Αγίων Γραφών να πράττουν ώστε καταστάσεις να θεραπεύονται.

Σε διαφορετική περίπτωση, όπερ απευχόμεθα, υπενθυμίζουμε ότι το ανάθεμα και η δικαία οργή του Κυρίου θα είναι επάνω σε καθένα όστις πράττει το έργον του Κυρίου ΑΜΕΛΩΣ (Ιερ. 48:10) και καθένα όστις φθείρη τον ναόν του Θεού (1Κορ. 3:17).

Αγαπητοί εν Χριστώ,

Όπως πολλάκις σεις οι ίδιοι μας έχετε διδάξει, ΔΕΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ ΜΟΝΟΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ ΜΟΝΟΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Εν τέλει, θέλουμε να πιστεύουμε –και περιμένουμε να το αποδείξετε–, ότι ΔΕΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ για τους οποίους ο προφήτης έγραψε: Ουαί εις τους ποιμένας τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου, λέγει Κύριος. Ιερ. 23:1.

Οι ελάχιστοι αδελφοί σας

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ I --- 10/2010

/// ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ///

Δημ. Κατσάρκας, Περιοδικό "ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ" 5-7/2010, Σελ. 23.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ II 10/2010

/// ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ///

Από τον κ. Χρ. Παπατσώρη κυκλοφορήθηκε άλλη επιστολή (15-9-2010) Προς :

α) όλα τα μέλη της Ε.Δ. και όλα τα παλαιά μέλη της ΕΔ

β) Πρεσβυτέρια Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών προκειμένου να ενημερωθούν οι εκπρόσωποι και οι παρατηρητές που θα αποσταλούν από τις Ε.Ε.Ε. στην Γ.Σ. του Οκτωβρίου 2010 και

γ) όλους τους συμμετασχόντες (εκπροσώπους, παρατηρητές κλπ.) στην Γ.Σ. των Ε.Ε.Ε. τον Οκτώβριο του 2009.

Σ’ αυτήν επισυνάπτονται δύο ομιλίες από την Γενική Συνέλευση των Εκκλησιών στο Σούνιο τον Οκτώβριο του 2009 και πιο συγκεκριμένα των κ.κ. Ορέστη Φραγκόπουλου και Ιωάννη Κρεμμύδα που παρατίθενται παρακάτω.

…………………………………………………………………………………………………………………….……………………

ΟΜΙΛΙΑ ΟΡΕΣΤΗ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ

«Και έρχομαι στο δεύτερο το οποίο είναι, έχει ήδη ξεκινήσει, και θα μου επιτρέψετε σας παρακαλώ να το διαβάσω από εδώ. Θα είναι ένα γράμμα που θα σας διαβάσω αυτό αφορά και εμένα, αφορά όλους μας. Θα είναι σύντομο. Είναι γραμμένο σαν γράμμα για να μπορεί να συμπεριλάβει όσα πρέπει και να μη πλατειάσει. Και από εκεί και πέρα θα το κουβεντιάσουμε εάν θέλει ο Θεός.

«Αγαπητοί αδελφοί, το τελευταίο διάστημα η συνοχή του σώματος της εκτελεστικής διακονίας, έχει πληγωθεί με πολύ σκληρό τρόπο. Πρακτικά δεν υπάρχει μεταξύ μας ,ούτε ενότητα, ούτε αγάπη, ούτε ειρήνη, ούτε το ευλογημένο ένα που ζητάει ο Κύριος από τους πιστούς του υπηρέτες. Είμαστε ένα διαμελισμένο και κατακερματισμένο σώμα σε πολλά κομμάτια. Στις καρδιές μας υπάρχουν και πικρίες και καχυποψίες, ερωτηματικά, ανησυχίες, απορίες για χειρισμούς, για ανακρίβειες, για ασυνέπειες, για σκοπιμότητες. Μεταξύ μας κάποτε υπάρχει και διχόνοια. Εκδηλώνονται αντιπαλότητες και πολύ συχνά σκληρές αντιπαραθέσεις. Κυριαρχούν και πολλαπλασιάζονται μεταξύ μας τα μέτωπα, οι αυταρχικές κάποτε συμπεριφορές και οι φυγόκεντρες στάσεις και ταυτόχρονα συρρικνώνεται το ενωτικό πνεύμα, σύγκλισης, συμπόρευσης, ταύτισης. Πρακτικά είναι πάρα πολλά αυτά που μας χωρίζουν πλέον μέσα στο σώμα της εκτελεστικής διακονίας και ελάχιστα αυτά που μας ενώνουν.

Πιο συγκεκριμένα, αδελφοί μέλη της εκτελεστικής διακονίας δεν μιλιούνται μεταξύ τους, δεν χαιρετιούνται επί σειρά ετών, ανταλλάσσονται βαρείς και απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί μεταξύ μας. Υπάρχει ένταση, υπάρχουν υποψίες για παρασκήνια, για συνεννοήσεις, υπάρχουν ομάδες, συμμαχίες, υπάρχουν αντίπαλα στρατόπεδα, λειτουργούν παρασκήνια και μηχανισμοί για προώθηση συγκεκριμένων προσώπων. Πολλά από αυτά που ακούμε στο ραδιόφωνο για τις πολιτικές παρατάξεις τα βιώνουμε κάποτε και στην εκτελεστική διακονία. Υπάρχει έντονη αίσθηση ότι καλούμαστε να υπηρετήσουμε ονόματα και ανθρώπους μάλλον, παρά τον ζωντανό Θεό και Κύριό μας. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών μέλη της εκτελεστικής διακονίας, υποχρεώνονται σε απομάκρυνσή, αδελφοί μέλη της εκτελεστικής διακονίας, οδηγούνται σε παραίτηση, αδελφοί μέλη δεν βρίσκουν το λόγο να συμμετέχουν στην εκτελεστική διακονία, στις συνεδριάσεις, με τέτοιο επίπεδο, με τέτοια ατμόσφαιρα, με τέτοιο κλίμα και απέχουν συστηματικά. Λόγω της μακροχρόνιας συστηματικής απουσίας μελών από τις συνεδριάσεις το τελευταίο χρόνο σπάνια υπήρχε απαρτία και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να ληφθούν αποφάσεις. Η εκτελεστική διακονία δεν μπορεί να δουλέψει πλέον, δεν παράγει έργο, δεν έχει αποτελέσματα, αυτά που έπρεπε να έχει, και που αναμένουμε όλοι. Από την αναχώρηση του αδελφού Θάνου Καρμπόνη στην ουράνια πατρίδα, βιώνουμε ένα συνεχή και σκληρό αγώνα επικράτησης συγκεκριμένων προσώπων. Αυτό το πνεύμα πυροδοτεί εντάσεις μεταξύ μας, αμφισβητήσεις, ανησυχίες, παράπονα. Όπως είναι φανερό αυτό το κλίμα που υπάρχει και κυριαρχεί πλέον, οδηγεί σε αδυναμία συνέχισης με αποτελεσματικό τρόπο του έρχου της εκτελεστικής διακονίας. Η εκτελεστική διακονία κυριολεκτικά έχει εκτροχιαστεί και οδηγείται αργά και συστηματικά σε δυσφήμιση, σε απαξίωση και διάλυση. Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι ότι ο Κύριος δεν ευλογεί, δεν ευοδώνει το έργο μας αλλά μάλλον μας αποδοκιμάζει. Και το ερώτημα είναι αυτή είναι ή εκτελεστική διακονία που χρειάζεται στις μέρες μας η κοινωνία των ελευθέρων ευαγγελικών εκκλησιών Ελλάδος για να επιβιώσει και να προοδεύσει; Αυτή είναι η εκτελεστική διακονία που εμπιστευόμαστε και καλύπτουμε με προσευχή και περιμένουμε πρόοδο του έργου στην Ελλάδα; Αυτή είναι ή εκτελεστική διακονία που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και τον οραματισμό, την υποστήριξη την ενίσχυση την επίλυση των πολλών και δύσκολων προβλημάτων της κοινωνίας;

Τελειώνω.

Επειδή πρέπει να λειτουργούμε σαν πρότυπο πνευματικών υπηρετών, διδασκάλων πρεσβυτέρων, στο σώμα των εκκλησιών της κοινωνίας, γεγονός από το οποίο απέχουμε πολύ και συνεχώς απομακρυνόμαστε, κρίνω ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτή την μορφή, με αυτό τον προσανατολισμό και με αυτό τον τρόπο λειτουργίας να είμαστε το σώμα της εκτελεστικής διακονίας όπως μας το ανέθεσαν με την ψήφο τους οι αδελφοί της γενικής συνέλευσης οι οποίοι μας καλύπτουν με προσευχή και εμπιστοσύνη. Η γενική συνέλευση μετά από όλα αυτά είναι υπεύθυνη ενώπιον του Κυρίου να ενημερωθεί για όλα τα παραπάνω με κάθε λεπτομέρεια και σε βάθος. Να εξετάσει και να αντιμετωπίσει τα αίτια και τις ευθύνες άμεσα και χωρίς αναβολή. Τη λύση θα πρέπει να μας την δώσει ο Κύριος μέσα από τις συλλογικές αποφάσεις των αδελφών τους οποίους και υπηρετούμε και από τους οποίους αντλούμε την εντολή να είμαστε στη θέση που βρισκόμαστε. Με πόνο ψυχής και θλίψη πνεύματος. Ορέστης Φραγκόπουλος»

Μετά από αυτή την εισήγηση εγώ περιμένω δύο αντιδράσεις. Η μία είναι ίσως το προεδρείο ή κάποιος άλλος να διατάξει δύο χειροδύναμους και να με πετάξουν έξω, το οποίο είναι μία λύση αυτή, αλλά δεν θα χρειαστεί γιατί φεύγω και μόνος μου. Η άλλη που περιμένω και προσεύχομαι να σταματήσουν όλα τώρα, να παγώσει τελείως η γενική συνέλευση και να ασχοληθούμε με αυτό το δύσκολο μονοπάτι στο οποίο έχουμε περιέλθει και από το οποίο απαντώνται όλες οι ερωτήσεις, και συχνές απουσίες το ένα και το άλλο. Κάποτε απουσίασα μία ή δύο φορές. Σκεφτείτε αδελφοί 6 χρόνια δεν έλειψα ούτε μία φορά και άρρωστος με πυρετό πήγα. Αλλά όταν είναι ένα τέτοιο κλίμα λες τι να πάω Κύριε και τι να κάνω και ποια αποτελέσματα θα έχει (τελειώνω και κάθομαι κάτω). θα σηκωθούν κάποιοι αδελφοί, θα προσπαθήσουν να αμβλύνουν ή να αλλάξουν αυτά που λέω, ενώ ξέρουν οι ίδιοι, ότι όλα όσα λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Τους θυμίζω μόνο ότι εγώ, με σεβασμό, δεν αναφέρθηκα, ούτε σε ονόματα, ούτε σε πρόσωπα, ούτε σε ημερομηνίες. Μη με αναγκάσουν γιατί υπάρχουν και ονόματα και ημερομηνίες και πρόσωπα. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του. Ευχαριστώ.

…………………………..

Επί των ανωτέρω ο κ. Παπατσώρης σημειώνει:
Για μένα η απάντηση είναι μία. Να ξεκαθαρίσει αμέσως το απόστημα. Να μας αναφέρει ο αδελφός Ο. Φ.:

Ποιοί αδελφοί δεν μιλιούνται μεταξύ τους και ποιούς βαρείς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς αντάλλασσαν εκατέρωθεν

Ποιός ή ποιοί αδελφοί διεξήγαγαν ένα συνεχή και σκληρό αγώνα επικράτησης συγκεκριμένων προσώπων καθώς και ποιά ήταν αυτά.

Να μας αναφέρει ονόματα, πρόσωπα και ημερομηνίες που δεν έκανε καίτοι κορυβαντιούσε ότι θα το κάνει.

…………………………………………………………………………………………………………………….……………………

ΟΜΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΚΡΕΜΜΥΔΑ

«Αδελφοί δεν είχα σκοπό να μιλήσω, αλλά επειδή προκλήθηκα επανειλημμένα γι’ αυτό θα μιλήσω.

Ευχαριστώ τον αδελφό Αντώνη για την ανάγνωση των πεπραγμένων.

Ευχαριστώ όλους εκείνους τους αδελφούς που κόπιασαν για να πραγματοποιηθούν όσα μνημονεύτηκαν .

Ευχαριστώ την απερχόμενη εκτελεστική διακονία .

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης είμαι αναγκασμένος την ώρα αυτή να προβώ σε κάποιες διαπιστώσεις και να χρησιμοποιήσω κάποιες διατυπώσεις που ίσως ξενίσουν και ενοχλήσουν μερικούς. Δεν στέκομαι ως τιμητής για να κατακρίνω και να κατακεραυνώσω, αλλά ως ο ελάχιστος αδελφός για να εκφράσω την ανησυχία της καρδιάς μου, την αγωνία, το άγχος μου, το φόβο μου, για το μέλλον των εκκλησιών. Πριν προχωρήσω, ας μου επιτραπεί να αποσαφηνίσω πως τα όσα θα αναφέρω δεν καθάπτονται της υπόληψης κανενός. Δεν είναι πρόθεσή μου να μειώσω κάποιο μέλος της απερχόμενης εκτελεστικής διακονίας, αλλά να εκθέσω τις παθογένειες της ως συλλογικού οργάνου και να αναζητήσω μαζί σας την θεραπεία.

Την θλιβερή την ζοφερή εικόνα πού θα σας παρουσιάσω ιλαρύνουν και λαμπρύνουν κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις αδελφών για τους οποίους ευχαριστώ τον Θεό.

Αγαπητοί αδελφοί, έχω την αίσθηση πως τα πεπραγμένα που λίγο πριν ακούσαμε αποτελούν έναν εντυπωσιακό επιφανειακό διάκοσμο που όμως αλίμονο κρύβει μια θλιβερή, οικτρή, τραγική πραγματικότητα. Η απερχόμενη εκτελεστική διακονία νομίζω πως δεν υπήρξε η κορωνίδα των διακονιών. Δεν υπήρξε η άξια θεραπαινίδα των εκκλησιών, ως όφειλε. Όχι μόνον δεν επετέλεσε την αποστολή της, αλλά αποτέλεσε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Γι’ αυτό πιστεύω πως δεν μπόρεσε να δώσει λύση στα προβλήματα των εκκλησιών, δεν μπόρεσε να προσφέρει θεραπεία των νοσηρών καταστάσεων, γιατί απλούστατα νοσούσε η ίδια πνευματικά. Κατά την διάρκεια της μακράς συνεργασίας μου με την απερχόμενη εκτελεστική διακονία διαπίστωσα την ύπαρξη μιας καθεστωτικής ιδιοκτησιακής νοοτροπίας. Έζησα αντιθέσεις, συγκρούσεις, αδελφικά μαχαιρώματα, οδυνηρά δαγκώματα, διαγκωνισμούς, παραγκωνισμούς και κραυγαλέες αδικίες. Διαπίστωσα κοσμικές πρακτικές, παρασκηνιακές ενέργειες, που αναδίνουν μια δυσώδη απόπνοια σάρκας. Διαπίστωσα πως σκοπός μας δεν ήταν η δόξα του ονόματος του Ιησού Χριστού αλλά η προβολή μας, η ανάδειξή μας σε θώκους. Έζησα την σύγχυση, την Βαβυλωνία, την ασυνεννοησία, πάνω σε αυτονόητα θέματα. Οι κραυγαλέες αδικίες, οι προκλητικές παρατυπίες που διαπράχτηκαν, δεν προκάλεσαν την αναμενόμενη διαμαρτυρία, την επιβαλλομένη αντίδραση. Αντιμετωπίστηκαν ως παρωνυχίδες. Αντιμετωπίστηκαν με μια παγερή αδιαφορία που κυριολεκτικά σπάζει κοκάλα. Αναρωτιέμαι αδελφοί. Μήπως νεκρώθηκαν τα πνευματικά αισθητήρια μας ολότελα, μήπως; Η απερχόμενη εκτελεστική διακονία δεν είχε ιεραποστολική όραση, ας περιλάβω και τον εαυτό μου. Δεν είχαμε ευαγγελιστική στρατηγική. Είχαμε όμως μια καταστρεπτική εσωστρέφεια που κατατρώει την ζωτικότητα που καταφθείρει, που καταθλίβει τις ψυχές. Δεν είχαμε ενότητα καρδιών. Δεν είχαμε ταυτότητα στόχων. Δεν είχαμε εκείνη την υπέροχη αμοιβαία αδελφική εκτίμηση. Είχαμε όμως αντιδικίες, φωνασκίες. Η αγάπη του Ιησού Χριστού ήταν η μεγάλη απούσα. Αν και μοχθούμε να κατακτήσουμε καταστατικά, αν και σας καλούμε να τα ψηφίσετε, όταν δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις μας τα καταστρατηγούμε χωρίς αιδώ χωρίς δισταγμό κανένα.

Αδελφοί, λυπήσαμε το Άγιο Πνεύμα με τις πρακτικές μας. Αδικήσαμε τις εκκλησίες με την αποτελμάτωσή μας, φθείραμε τα ήθη με την συμπεριφορά μας. Γι’αυτούς τους σοβαρότατους λόγους αναγκάστηκα για ένα μακρό χρονικό διάστημα να απομακρυνθώ από την εκτελεστική διακονία. Έφυγα απέραντα θλιμμένος, βαθύτατα απογοητευμένος, τραυματισμένος ψυχικά. Έφυγα γιατί ένιωθα πως ματαιολογούσα, ματαιοπονούσα. Έφυγα γιατί δεν ήθελα να συμμετάσχω στην κατάρρευση, έφυγα γιατί ένιωθα πως βοούσα σε μια απέραντη έρημο. Έφυγα γιατί έτρεμα στο πολικό ψύχος που ενέσκηψε στις ψυχές μας. Όμως αν και έφυγα δεν απαλλάσσομαι της ευθύνης. Για την όποια συμβολή μου σ’ αυτήν την θλιβερή κατάσταση που σας περιέγραψα προηγούμενα, ταπεινώνομαι ενώπιόν σας, ταπεινώνομαι ενώπιον του Κυρίου και ζητώ το έλεός Του. Αδελφοί είναι επιτακτική ανάγκη, γονατιστοί στην παρουσία του Κυρίου να αναθεωρήσουμε τους δρόμους μας, να μετανοήσουμε ειλικρινά, να ενώσουμε τις καρδιές μας για μια καινούργια αρχή. Για μια καινούργια αυγή. Πάνω από τις εκκλησίες της πατρίδος μας. Οραματίζομαι μια βαθειά τομή, μια ριζική αλλαγή, την εισροή νέας ζωής. Οραματίζομαι μια επανάσταση πνευματική την επανάσταση του αγιασμού του εσωτερικού καθαρισμού, του ολοτελούς αγιασμού. Οραματίζομαι μια νέα εκτελεστική στην υπηρεσία των εκκλησιών με νέο όνομα προπάντων με νέο όραμα. Με νέα και παλαιά άφθαρτα μέλη. Με άγιες πρακτικές, άγια ήθη, άγια μέσα, με τις παλιές ακατάλυτες βιβλικές αρχές της ευθύτητας, της εντιμότητας, της ειλικρίνειας της αγιότητας του Θεού. Η τωρινή γενική συνέλευση φρονώ πως είναι καθοριστικής, αποφασιστικής σημασίας. Σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής. Η εμβληματική, η επιβλητική μορφή του αείμνηστου αδελφού Θάνου Καρμπόνη απουσιάζει εκκωφαντικά και μας σκιάζει μελαγχολικά όλους μας. Ας μην τολμήσει κανένας να αντιγράψει τις πρακτικές του, γιατί θα αποβεί ένα θλιβερό, ένα καταγέλαστο κακέκτυπό του. Είναι ανάγκη να μετρήσουμε το διαμέτρημα μας να αναμετρήσουμε τις ευθύνες μας και να ταπεινωθούμε ενώπιον του Κυρίου. Να αποβάλλουμε την ιδιοκτησιακή νοοτροπία αλλά και την πνευματική υπεροψία. Οι νέοι, τα παιδιά, οι έφηβοι, το Σούνιο, τα κτίρια, οι εκκλησίες, δεν ανήκουν σε κανένα, ανήκουν στον Κύριο. Αυτός είναι ο απόλυτος Κύριος. Κανένας ας μη κατηγορήσει τον άλλον για πνευματική μειοδοσία. Όλοι εξ ίσου αγαπούμε τον Κύριο και το έργο του Κυρίου. Αδέλφια εωσού το πνεύμα επέλθει εξ ύψους και ή έρημος γίνει πεδιάς καρποφόρος, σας καλώ να ταπεινωθούμε ενώπιον του Κυρίου. Να μετανοήσουμε ειλικρινά να ενώσουμε τις καρδιές μας, για μια καινούργια αρχή, για μια καινούργια αυγή, πάνω από τις εκκλησίες της πατρίδος μας.

…………………………..

Επί των ανωτέρω ο κ. Παπατσώρης σημειώνει:

Ζητώ από τον αδελφό Ι.Κ. να κατονομάσει ευθέως και χωρίς υπεκφυγές

1)      Ποιός ή ποιοί νοσούσαν πνευματικά;
        Σημ. ο γενικός αφορισμός ότι νοσούσε γενικά η Ε.Δ. είναι σκόπιμα παραπλανητικός. Πρώτα νοσούν πνευματικά επί μέρους φυσικά πρόσωπα που απαρτίζουν το συλλογικό όργανο και κατ’ επέκταση μπορεί να νοσήσει πνευματικά το όργανο αυτό υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα νοσήσουν όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτό.
2)      Ποιός αδελφός μαχαίρωσε ποιόν με ποιο τρόπο και πότε; Ποιός δάγκωσε οδυνηρά ποιόν; Ποιός διαγκώνισε, παραγκώνισε και προκάλεσε κραυγαλέες αδικίες σε ποιόν με ποιό τρόπο και πότε;
3)      Ποιός διεξήλθε κοσμικές πρακτικές, παρασκηνιακές ενέργειες που ανέδιδαν δυσώδη σάρκα; Ποιος, πότε, που και πως;
4)      Ποιές κραυγαλέες αδικίες, ποιές προκλητικές παρατυπίες διεπράχθησαν από ποιόν και πότε;
5)      Ποιού ή ποιών νεκρώθηκαν ολότελα τα πνευματικά αισθητήρια;
6)      Ποιός αδίκησε εκκλησίες πότε έγινε αυτό και με ποιό τρόπο;
7)      Ποιός ή ποιοί έφθειραν τα ήθη με τη συμπεριφορά τους; Ποιά ήταν η συγκεκριμένη συμπεριφορά πότε έγινε, ποιούς αφορούσε;

Βεβαίως ο κ. Παπατσώρης καταγράφει και άλλα πολλά στην επιστολή του,
τα οποία όσοι ενδιαφέρονται ας τα ζητήσουν από τον ίδιο.

Τα σχόλια για το τι συνέβαινε στο Σούνιο όλα αυτά τα χρόνια ανήκουν στους αναγνώστες μας...

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Με μεγάλη καθυστέρηση έφτασε στο γραφείο μας (όχι από τον ίδιο) μακροσκελέστατη επιστολή / πραγματεία του κ. Χ. Νταγκουνάκη, που αναφέρεται στη θλιβερή κατάσταση της Κοινωνίας των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών στη χώρα μας. Δεν είναι δυνατόν να αναδημοσιεύσουμε εδώ τις 25 σελίδες του πονήματος, γι' αυτό παραθέτουμε τα Συμπεράσματα στα οποία καταλήγει.
Αν κάποιοι έχουν ίχνος ντροπής --δεν μιλάμε για χριστιανική συνείδηση-- ας αντιληφθούν πού πορεύονται και επιτέλους ας φοβηθούν τον Θεό.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Προς: Την Εκτελεστική Διακονία της Κοινωνίας των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών.

Τους Υπευθύνους και τα Πρεσβυτέρια των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών.

Κοιν.: Κον Αντώνη Περιάλη.

(................................................................................................................)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες ενός διαλόγου μεταξύ των εκκλησιών μας, στον οποίο αναμειγνύονται πολλά θέματα με πρωταρχικό και κυρίαρχο το ζήτημα της αγιότητας. Ο διάλογος αυτός, όμως, έχει δυστυχώς παρεκτραπεί και τείνει να διχάσει την Κοινωνία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών.

Τόσο τα γεγονότα της Γενικής Συνέλευσης του 2009 όσο και οι επιστολές που στη συνέχεια ανταλλάχθηκαν, δείχνουν ότι δεν υπάρχει διάθεση από τα μέλη της απελθούσας Εκτελεστικής Διακονίας να αναγνωρίσουν όχι μόνο τεχνικά αλλά και ηθικά το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών και συνεπώς τη νέα ΕΔ.

Το ερώτημα είναι: θέλουμε η Κοινωνία των Εκκλησιών μας να προχωρήσει μερικά βήματα παραπέρα στηριγμένη σε θεσμούς και συγκεκριμένους διοικητικούς κανόνες που θα τους συζητήσουμε, θα τους αποφασίσουμε και θα τους τηρήσουμε όλοι; Αν ναι, τότε είναι ανάγκη όλοι μας να αναγνωρίσουμε όλους τους αδελφούς πρώτα σαν συνεργούς στο ίδιο έργο, και ύστερα να δεχτούμε τα όποια αποτελέσματα αρχαιρεσιών. Ας πρυτανεύσει πρώτα η αγάπη που ξέρει να παραβλέπει, να συγχωρεί, να ανέχεται και να «καλύπτει πλήθος αμαρτιών», ώστε να γίνει ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ας βρεθεί και ας συμφωνηθεί ένας νέος κανονισμός λειτουργίας ή ένα «πρωτόκολλο» συνεργασίας και σχέσεων μεταξύ του εκάστοτε προέδρου της Κοινωνίας των Εκκλησιών μας και του ή των προέδρων των δύο Σωματείων. Ας καθοριστεί με ειλικρινή, αδελφική συζήτηση ποιος υπάγεται σε ποιον, και ας αφήσουμε τις προσωποπαγείς αγκυλώσεις και την προσκόλληση σε πρόσωπα, όσο καταξιωμένα κι αν είναι αυτά. Σήμερα εκλέγονται αυτοί αδελφοί, αύριο θα εκλεγούν άλλοι, μεθαύριο νεότεροι, και η ζωή και το έργο των εκκλησιών μας θα συνεχίσει να πορεύεται μέσα στον χρόνο δοξάζοντας το όνομα του Χριστού. Απλά πράγματα, που σε ένα οποιοδήποτε κοσμικό σωματείο ή οργανισμό λύνονται με διάλογο και πολιτισμένα.

Η δική μου η γενιά απέρχεται, αλλά αν θέλουμε να κάνουμε χώρο σε νεότερα πρόσωπα να δουλέψουν στα κέντρα αποφάσεων, πρέπει να προετοιμάσουμε θεσμικά το έδαφος. Διαφορετικά θα καταντήσουμε σαν τα σοβιέτ με ανύπαρκτη νεολαία και συνεπώς ανύπαρκτες τις φρέσκες ιδέες και τον ανανεωμένο αέρα. Εύχομαι να μη δικαιώσουμε τα λόγια του Χριστού ότι «οι υιοί του αιώνος τούτου είναι φρονιμότεροι από τους υιούς του φωτός»[1].

Πάνω απ’ όλα όμως μη βάζετε εμάς τους υπόλοιπους να επιλέξουμε στρατόπεδο. Δεν θέλουμε να χωριστεί η ωραία αυτή Κοινωνία της Αγάπης, όπως την οραματίστηκε και την ίδρυσε ο Μεταλληνός. Υπήρχαν παντού διαφορές (στο χριστολογικό θέμα, στο αγιαστικό, στη διοίκηση κλπ.) Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί η ενότητα, και αυτή είναι η βαθιά επιθυμία της πλειονότητας των αδελφών. Φοβάμαι πως όποιος καλλιεργεί πνεύμα διχασμού, έστω επικαλούμενος πνευματικούς (κατά τη δική του άποψη) λόγους, θα φέρει ακέραιη την ευθύνη. Το Πνεύμα δεν οδηγεί σε διάσπαση. Ποτέ δύο άτομα δεν ταιριάζουν σε όλα, (ιδιαίτερα όταν είναι Έλληνες)! Έτσι τα έκανε ο Θεός τα πράγματα. Ποτέ δύο δέντρα στη δημιουργία ή δύο βουνά ή δύο ζωντανά δεν είναι απόλυτα ίδια. Είναι όμως όλα μέλη της ίδιας δημιουργίας! Ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες συνύπαρξης και συναδελφωμένης συμβίωσης παραβλέποντας τις διαφορές μας. Διαφωνώ δεν σημαίνει συγκρούομαι!

Με πόνεσε πολύ αυτό που ο αδ. Περιάλης λέει στην επιστολή του, ότι δεν είναι η ενότητα αυτοσκοπός. Θα διαφωνήσω ριζικά μαζί του. Από τη στιγμή που ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανάγει την ενότητα των δικών του σε αναγνωριστικό, και αποδεικτικό στοιχείο για τους έξω ότι ο ίδιος είναι ο απεσταλμένος Μεσσίας του Θεού[2], η ενότητα ναι, είναι αυτοσκοπός, με την έννοια ότι είναι η υπέρτατη μαρτυρία της Εκκλησίας. Μ’ άλλα λόγια δεν μπορείς να κηρύττεις ως εκκλησία ότι «ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και η Κεφαλή της Εκκλησίας», και μετά να επεξηγείς: «ναι αλλά ξέρετε, εμείς ακόμη δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι σε ένα πνεύμα, γιατί είμαστε ακόμα εδώ στη γη. Όταν θα πάμε στον ουρανό εκεί θα… ενωθούμε»! Αυτά δεν γίνονται. Ας διαφυλάξουμε, λοιπόν την ενότητά μας σαν πολύτιμο αγαθό. Και όταν ο Θεός δει ότι πραγματικά θέλουμε να παραμερίσουμε τους εαυτούς μας και τις ιδέες μας, και να παραμείνουμε ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό που είναι ο σατανάς, ο εαυτός μας και η αμαρτία, τότε θα επέμβει, φαντάζομαι, σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο και θα δώσει στο πρόβλημα τη δική του λύση.

Αύγουστος 2010 Χάρης Ι. Νταγκουνάκης

[1] Λκ 16,8.

[2] Ιω 17,21 και 23: ίνα πάντες πιστεύσωσι - ίνα πάντες γνωρίσωσι.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

"ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ"

Στις 19-10-2010 έφτασε στο γραφείο μας και η παρακάτω επιστολή / διαμαρτυρία του κ. Σπ. Φίλου, που επαληθεύει την θλιβερή κατάσταση της Κοινωνίας των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών στη χώρα μας για την οποία χρόνια τώρα ο "Τ" γράφει.

Αποτελεί αντικείμενο μεγάλης απορίας πώς οι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για όλα αυτά τα καταγραφόμενα δεινά έχουν ακόμη το θράσσος να "παραπονούνται".

Τα παραδίδουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.

Αθήνα, 16 Οκτωβρίου 2010

· Κύριον Δημοσθένη Κατσάρκα, Πρόεδρον της Εκτελεστικής Διακονίας

· Εκτελεστικήν Διακονία

· Εκπροσώπους των Ε. Ε. Ε. Ε.

Αγαπητέ μου Δημοσθένη,

Το Εγκύκλιο Γράμμα τής Εκτελεστικής Διακονίας, από 30 Σεπτεμβρίου 2010, ήρθε και σε μένα, μαζί με τα συνημμένα υποδείγματα εντύπων, σχετικά με την ερχόμενη Γενική Συνέλευση στο Σούνιο.

Με έκπληξή μου, όμως, παρατήρησα ότι, πουθενά στο Πρόγραμμα της ερχόμενης Γ. Σ. δεν γίνεται κάποια αναφορά για το ΜΕΓΑΛΟ, για το ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ηθικό θέμα, που δημιουργήθηκε στην περυσινή Γ. Σ., με τις ασύστατες όσο και αθεμελίωτες κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν πέρυσι εναντίον μιας πλειάδας αδελφών, εργατών τού Ευαγγελίου, της προηγούμενης Ε. Δ., με αποτέλεσμα οι εξ αυτών προξενηθείσες οδυνηρές πληγές να παραμένουν χαίνουσες, για έναν σχεδόν ολόκληρο χρόνο τώρα και να επικρέμανται συνεχώς επάνω στο κεφάλι των κατηγορηθέντων, αλλά και να αιωρούνται μέσα στο ευρύτερο περιβάλλον των εκκλησιών μας, αμαυρώνοντας συνεχώς συνειδήσεις και διαπροσωπικές σχέσεις!

Από το πιο πάνω Εγκύκλιο Γράμμα σας, έχουν παρέλθει μέχρι σήμερα περισσότερο από δύο εβδομάδες. Στο μεσοδιάστημα δε αυτό περίμενε κανείς μήπως κάνετε κάποια επανόρθωση / διόρθωση στο προτεινόμενο πρόγραμμά σας, βάζοντας –ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ, αλλά και ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ– την αποκατάσταση της διασαλευθείσας μεταξύ μας ηθικής τάξης.

Με άλλα λόγια: Δυοίν θάττερον:

ΑΝ οι βαριές κατηγορίες είναι πράγματι υπαρκτές και θεμελιωμένες, ας προσκομιστούν, οι αποδείξεις και τα στοιχεία, [τα οποία, παρόλο που και τότε, αλλά και μέχρι σήμερα, επανειλημμένα, ζητήθηκαν, δεν προσκομίστηκαν], με τα οποία θα επιβεβαιώνεται η ενοχή των κατηγορηθέντων, ώστε να ζητήσουν ΔΗΜΟΣΙΑπρώτα από τούς αδελφούς και έπειτα από τον Κύριο, και να κάνουν την όποια επιβαλλόμενη αποκατάσταση, συγγνώμη,

ΑΝ, οι βαριές εκείνες κατηγορίες, αντιθέτως, εκτοξεύθηκαν απλά για οποιουσδήποτε άλλους λόγους, χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, ας ζητηθεί ΔΗΜΟΣΙΑ συγγνώμη –και από τούς αδελφούς και από τον Κύριο– ώστε ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ να φύγει από τη μέση, για να επέλθει ηθική αποκατάσταση και να επανέλθει η ηρεμία στις συνειδήσεις.

Θα συμφωνείς κι εσύ, αγαπητέ μου Δημοσθένη, ότι, ο Θεός δεν μπορεί να δουλέψει ανάμεσά μας ή και με εμάς, αν πρώτα δεν εξαλειφθεί το υπάρχον ΑΝΑΘΕΜΑ.

Με την εν Χριστώ αγάπη μου.

Σπύρος Φίλος

ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΥΝ,
ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ "ΨΥΧΟΥΛΕΣ"
(όπως αρέσκονται να ονομάζουν τα μέλη των εκκλησιών τους).

Κάποιοι θυμώνουν επειδή όλα αυτά δημοσιεύονται εδώ.
Εμείς δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα. Αν εκείνοι έμαθαν να εργάζονται τα ΦΑΥΛΑ μέσα στο σκοτάδι, δικό τους πρόβλημα.