Θα ήταν αφύσικο να μην γράφαμε για την καινούργια οικονομική κατάσταση όπως εξελίσσεται στη χώρα μας, από την οποία κι εμείς –όπως και όλοι οι αναγνώστες, φανταζόμαστε– έχουμε ήδη αρχίσει να αισθανόμαστε τις βαριές συνέπειες της κρίσης που περισσότερο από 35 χρόνια κάποιοι έχτιζαν σε βάρος μας και, το χειρότερο, με την ψήφο της εμπιστοσύνης μας.

Όταν ο κόσμος φωνάζει τώρα έξω από τη Βουλή «Κλέφτες, Κλέφτες», απευθύνεται στους ίδιους ανθρώπους που έτρεχε σε όλα τα χωριά και τις πόλεις για να “τιμήσει με την ψήφο” του. Εκείνοι όμως ενεργούσαν σε βάρος του λαού, ο καθένας μάλλον υπέρ του στενού ατομικού και κομματικού του συμφέροντος.

Από την αρχή της έκδοσής του ο «Τ» γράφει για την αναξιοπιστία των πολιτικών ως ανθρώπων και της πολιτικής ως μηχανισμού, που λειτουργούν ανάμεσά μας και επάνω μας, και ως σύστημα αυτού του κόσμου ανήκουν στον Πονηρό, υπηρετούν τον Πονηρό και, εν τέλει, δοκιμάζουν την ίδια ντροπή, όπως ταιριάζει και στον Άρχοντά τους.

Μόνο μια εφημερίδα τόλμησε να δημοσιεύσει το εικονιζόμενο πρωτοσέλιδο, όπου επικαλείται τη βοήθεια του Θεού – αν και πρόκειται μάλλον μόνο για τη συνηθισμένη έκφραση, χωρίς νόημα και χωρίς σοβαρή επίκληση. Από την άλλη κάποια ομάδα εκκλησιών όρισε ημέρα προσευχής για να δείξει ο Θεός έλεος στη χώρα μας...

Εμείς όμως θα ρωτήσουμε: Γιατί να το κάνει ο Θεός; Πόσοι που είναι μέλη αυτών των εκκλησιών πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους; Πόσοι δίνουν φακελάκια σε γιατρούς; Πόσοι κάνουν παραβάσεις όταν οδηγούν; Πόσοι έχουν αγοράσει αυτοκίνητα και άλλα πράγματα χωρίς να έχουν τα χρήματα, χρεώνοντας την οικογένειά τους; Πόσοι ζούνε πολυτελώς, αγοράζουν προϊόντα που δεν χρειάζονται, πετούν στα σκουπίδια τρόφιμα που λήγουν μέσα στα ντουλάπια τους; Πόσοι θα ήταν έτοιμοι να πάνε αύριο να εξοφλήσουν τις πιστωτικές τους κάρτες και να μην τις ξαναχρησιμοποιήσουν;

Πώς θα μπορούσε ο Θεός να απαντήσει σε μια τέτοια προσευχή, αν προηγούμενα οι ίδιοι δεν ήταν πρόθυμοι και αποφασισμένοι να απαλλαγούν από τα λάθη που κατά κόρον έκαναν τα προηγούμενα χρόνια και να ζήσουν όχι με τον ίδιο σπάταλο τρόπο αλλά με τον απλό τρόπο που πραγματικά ταιριάζει σε χριστιανούς, ταπεινά και σύμφωνα με το εισόδημά τους;

Έχουμε την αίσθηση πως αντικείμενο αυτών των προσευχών και ευχών είναι μόνο τούτο: –Άφησέ μας να ζούμε όπως μάθαμε... –Βοήθησέ μας να κερδίζουμε σε βάρος των άλλων... –Διευκόλυνέ μας να χρεωνόμαστε όπως κάναμε μέχρι τώρα...

Η παγίδα της ευημερίας

Αυτό συνήθως μας συμβαίνει σε εποχές ευημερίας. Ο σοφός Παροιμιαστής Αγούρ παρακαλεί: «Δυο πράγματα γυρεύω από σένα, Θεέ μου· προτού πεθάνω μη μου τα αρνηθείς: Φύλαξέ με απ’ το να χρησιμοποιήσω δόλο ή ψευτιά· φτώχεια να μη μου δώσεις μα ούτε πλούτο· δίνε μου μόνο το απαραίτητο ψωμί, μήπως παραχορτάσω και σε αρνηθώ, και πω “ποιος είναι ο Κύριος;” ΄Η πάλι μήπως μες στη φτώχεια κλέψω και δυσφημήσω τον Θεό μου». (Παρ. 30/λ/8-9).

Η πρώτη αίτηση του Αγούρ είναι να προστατευτεί από τη ματαιότητα. (Ελπίδα για ευχαρίστηση, κέρδος, ελευθερία και ατιμωρησία). Ζητεί να αφαιρεθούν από το νου του οι μάταιες σκέψεις, από το στόμα του τα μάταια λόγια, και από τη ζωή του οι μάταιες ενέργειες. Να απομακρυνθούν τα μάτια του από ματαιοδοξία και τα πόδια του από τους μάταιους δρόμους του κόσμου, από επιθυμίες, χαρές, κέρδη και τιμητικές διακρίσεις. Και επειδή έχει επίγνωση της δικής του αδυναμίας, ο Αγούρ ζητά από τον Κύριο να μην τον φέρει σε πειρασμό. (Ματθ. 6/ς/13).

Η δεύτερη αίτηση του Αγούρ είναι –Μη μου δώσεις ούτε φτώχεια ούτε πλούτη. Στον κόσμο όλοι θέλουν να είναι πλούσιοι και κανείς φτωχός. Αλλά ο Αγούρ ξέρει ότι τα πλούτη είναι παγίδες και πειρασμοί. Ας τα γνωρίζουν αυτά οι πλανεμένοι χριστιανοί που πιστεύουν και κηρύττουν το ψεύτικο "Ευαγγέλιο της Ευημερίας". Ο άνθρωπος του Θεού, που την προσευχή του την φύλαξε το Άγιο Πνεύμα στις σελίδες της Βίβλου, ζητούσε: "Μη μου δώσεις φτώχεια μα ούτε πλούτο· δίνε μου μόνο το απαραίτητο ψωμί". Και, το κυριότερο, γνώριζε ο Αγούρ πως δεν ήταν οι κόποι του και η εξυπνάδα του που θα τον έκαναν πλούσιο ή φτωχό αλλά η επέμβαση του Θεού στη ζωή του.

Σπορά και θερισμός

Σε μία ανάλογη δύσκολη περίπτωση στην ιστορία του Ισραήλ, ο Κύριος είπε: «Τι βοάς διά το σύντριμμά σου; ο πόνος σου είναι ανίατος εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών σου· αι αμαρτίαι σου επληθύνθησαν· διά τούτο έκαμον ταύτα εις σε» (Ιερ. 30/λ/15).

Ποιες αμαρτίες ήταν αυτές για τις οποίες μιλάει εδώ ο Θεός; Σε μια εποχή ευημερίας, όπως αυτή που περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ο λαός εκείνος «πλούτισε κι άρχισε να κλωτσάει^ πάχυνε, χόντρυνε, έγινε θρεφτάρι, και εγκατέλειψε τον Θεό, τον πλάστη του και καταφρόνεσε το Βράχο που σωτηρία του δίνει. Προκάλεσε τη ζηλοτυπία του λατρεύοντας ξένους θεούς, τον ερεθίσανε με βδελυρές λατρείες. Θυσίασαν στους δαίμονες, που δεν είναι θεοί, σε θεούς, που δεν γνώρισαν» (Δευτ. 32/λβ/ 15-17–ΝΔΜ).

Έπεσαν σε πειρασμούς και κακές επιθυμίες, και εγκατέλειψαν την πίστη. Διαπέρασαν τον εαυτό τους μέσα από τις πολλές οδύνες που φέρνει η αγάπη του κόσμου και η φιλαργυρία (Α~ Τιμ. 6/ς/10). Δεν είχε βέβαια ο λαός Ισραήλ αυτοκίνητα 4Χ4, ούτε Φιλιππινέζες και Ουκρανέζες για τις δουλειές στο σπίτι και τους ηλικιωμένους γονείς, ούτε πισίνες, σκάφη κ.λπ.. Είχε όμως «υπερηφανία, πλησμονή άρτου και αφθονία τρυφηλότητος, (...) τον πτωχόν δε και τον ενδεή δεν εβοήθει» (Ιεζ. 16/ις/49).

Η ανομία σου θα σε βρει

Της Ελλάδας το πρόβλημα το αντιμετωπίζουν ήδη και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, που δεν υστερούν σε τέτοιες ανοησίες γι’ αυτό και παρόμοια είναι τα χάλια στις οικονομίες τους. Όλοι είναι χρεωμένοι, όλοι ζουν με δανεικά, όλοι κατασπαταλούν τον κόπο τους και το μέλλον των παιδιών τους, μόνο που σ’ αυτούς δεν έφτασε ακόμη “ο κόμπος στο χτένι” κι ένας ίσως λόγος που φέρονται τόσο σκληρά σ’ εμάς είναι για να μη βρεθούν στο ίδιο χάλι.

Οι νόμοι του Θεού ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και τους λαούς. Ένας από αυτούς είναι και τούτος: «Εκείνων των οποίων η καρδία περιπατεί κατά την επιθυμίαν των βδελυγμάτων αυτών και των μιαρών αυτών, τας οδούς τούτων θέλω ανταποδώσει κατά της κεφαλής αυτών, λέγει Κύριος ο Θεός» (Ιεζ. 11/ια/21).

Όλοι στο ίδιο καζάνι

Παρ’ όλο που υφιστάμεθα κι εμείς τις ίδιες συνέπειες από τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση (απώλεια 13ου και 14ου μισθού και επιπλέον φορολογία), και παρ’ όλο που γνωρίζουμε ότι με τούτο θα γίνουμε δυσάρεστοι, εντούτοις τολμούμε να πούμε πως είμαστε ευχαριστημένοι που η οικονομία της χώρας πέρασε σε ξένο έλεγχο, επειδή τώρα τουλάχιστον οι “κλέφτες” πολιτικοί και υπουργοί και βουλευτές, δεν θα μπορούν να ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΥΚΟΛΑ όπως έκαναν τόσα χρόνια.

Αυτό επειδή, όταν οι υπουργοί μοίραζαν επιδόματα και αυξήσεις, κοινωνικό τουρισμό και διάφορα άλλα προγράμματα ενισχύσεων και επιδοτήσεων, την ίδια ώρα που έδιναν 10, οι ίδιοι έπαιρναν για τον εαυτό τους 1.000 και 10.000. Τη στιγμή που νομίζαμε ότι “κερνούσαν” εμάς, εκείνοι χρέωναν τις δαπάνες στο όνομά μας και σήμερα ήρθε ο λογαριασμός που καλείται άμεσα να πληρώσει ο λαός.

Τι θα έπρεπε να κάνει, λοιπόν, ο Θεός σ’ αυτή την περίπτωση; Να εξαφανίσει ως διά μαγείας τα χρέη μας; Να κόψει την όρεξή μας για ρούχα “σινιέ”, για εισαγώμενα ποτά, για ταξίδια με διακοποδάνεια κ.τ.π.; Όχι βέβαια! Αντίθετα ο Θεός μας καλεί: «Επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών και των πράξεων υμών των πονηρών» (Ζαχ. 1/α/4). ΝΑ ΝΤΡΑΠΟΥΜΕ και ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΑΣ.

Η λύση του Θεού

Ασφαλώς και υπάρχει λύση, επειδή το “τέλος του κόσμου” δεν πρόκειται να έρθει ως αποτέλεσμα των δικών μας λαθών, όπως διατείνονται κάποιοι αιθεροβάμονες “εσχατολόγοι”, αλλά μόνο όταν το αποφασίσει ο μακρόθυμος Θεός. Στο μεταξύ, η απάντηση βρίσκεται στον Ψαλμό 94, που λέει: «Ο σωφρονίζων τα έθνη, δεν θέλει ελέγξει; ο διδάσκων τον άνθρωπον γνώσιν; Ο Κύριος γνωρίζει τους διαλογισμούς των ανθρώπων, ότι είναι μάταιοι. Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις, Κύριε, και διά του νόμου σου διδάσκεις αυτόν· διά να αναπαύης αυτόν από των ημερών της συμφοράς».

Για τους ανθρώπους του Θεού υπάρχει ΑΝΑΠΑΥΣΗ στις μέρες της συμφοράς. Αντίθετα ο Κύριος προειδοποιεί ότι θα «σκαφθή λάκκος εις τον ασεβή» (Ψαλμ. 94/10-13). Ο Χριστός εξήγησε ότι «Τυφλός τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει» (Ματθ. 15/ιε/14). Με τέτοιο τρόπο οι διαφημιστές κι οι τραπεζίτες –τυφλωμένοι οι ίδιοι από δίψα για περισσότερα κέρδη– οδήγησαν τους λαούς στον σπαταλισμό (σπάταλο καταναλωτισμό) και τυφλωμένοι από τις επιθυμίες εκείνοι τους ακολούθησαν στο λάκκο της καταστροφής (απώλειας).

Ο Θεός είναι έτοιμος να βοηθήσει. Ως τρυφερός Πατέρας, κάνει τα πάντα για το καλό μας και όποιος ακολουθεί τον σωφρονισμό Του είναι ευλογημένος και μακάριος, επειδή οι σωφρονισμοί του Θεού δεν είναι τιμωρίες αλλά σημάδια της αγάπης Του και αποδεικτικά υιοθεσίας^ είναι για το καλό μας, προσωρινό, πνευματικό και αιώνιο. Ο Κύριος διδάσκει και σωφρονίζει με το Πνεύμα Του, με το λόγο Του, με τις πρόνοιες και παραινέσεις Του, ακόμη και με οδυνηρά μέσα, για να δείξει στους ανθρώπους τις αμαρτίες και τα παραπτώματά τους. Μας φέρνει σε αίσθηση της πραγματικότητας για να ομολογήσουμε τα λάθη μας, να μετανοήσουμε και να διορθωθούμε. Ελέγχει και διδάσκει γνώση, για να ελευθερωθούμε από τους μάταιους διαλογισμούς μας. Ναι, όταν ο άνθρωπος προσέχει τη διδαχή του Θεού οδηγείται σε ανάπαυση από ημέρες συμφοράς όπως αυτές.

Επίσης διδάσκει να αναλάβουμε τα καθήκοντά μας, τόσο για τον εαυτό μας όσο και για όλους τους ανθρώπους, τα οποία συχνά παραμελούμε. Μέσα από το σχολείο της θλίψης διδάσκει μαθήματα πίστης, υπομονής, ταπείνωσης, αυταπάρνησης και υποταγής στο θέλημά Του. Αλλά παράλληλα μας μαθαίνει πολλά για τον εαυτό Του, τη δύναμη και την αγαθότητά Του, την αλήθεια, την καλοσύνη, την χάρη, την αγάπη και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Με τη δικαιοσύνη του Χριστού και τη σωτηρία από τον ίδιο τον εαυτό μας και τα ελαττώματα της σάρκας μας, ο Κύριος κάνει γνωστά σε τέτοιες εποχές τα σχέδιά Του, και όσοι επωφελούνται από τη θεία «παιδεία» δίκαια ονομάζονται ευλογημένοι και μακάριοι, ακόμη και αν προσωρινά χρειαστεί να ταλαιπωρηθούν.

Το καλό τέλος

Ο Ψαλμωδός διακηρύττει συμπερασματικά: «Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου» (Ψαλ. 119/ριθ/71) και παραδέχεται ότι πριν ταλαιπωρηθεί ήταν παραστρατημένος, απομακρυσμένος από τον Θεό και το λόγο Του, από τους νόμους και τη λατρεία Του^ σαν πρόβατο χαμένο μακριά από το Βοσκό και το κοπάδι, μακριά από την οδηγία και φροντίδα Του. Ίσως δεν το έκανε ηθελημένα, πονηρά και κακόβουλα, ούτε από περιφρόνηση^ είτε από αδυναμία της σάρκας, είτε απο επιρροή της κοσμικής διαφθοράς και τη δύναμη του πειρασμού, είτε από απροσεξία και αμέλεια... σημασία όμως έχει ότι απομακρύνθηκε από τον Θεό, βγήκε από το σωστό δρόμο και απομακρύνθηκε από το καλό, έστω και αν το έκανε από άγνοια.

Ο Παύλος έγραψε: «Έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α~ Τιμ. 6/ς/8-9).

Επίσης τόνισε: "Εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι· τα πάντα [όλα αυτά τα υπογραμμισμένα] δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού" (Φιλ. 4/δ/11-13).

Ας προσέξουν οι πλανεμένοι οπαδοί του "Ευαγγελίου της Ευημερίας" ότι ο Παύλος δεν λέει ότι μπορεί να είναι πλούσιος –όπως λένε οι ψευδοδιδάσκαλοί τους– αλλά ότι μπορεί να ζει ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΑ, και αυτό το μπορεί επειδή έχει τη βοήθεια του Χριστού.

Και ο Ψαλμωδός καταλήγει: «Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου» (Ψαλ. 119/ριθ/67). Ας μιμηθούμε κι εμείς το παράδειγμά του στη δύσκολη αυτή ώρα. Είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε κερδισμένοι από την παρούσα εθνική (και διεθνή) ταλαιπωρία. Και ας μην ξεχνάμε την αποστολική προτροπή: «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία» (Κολ. 3/γ/5). |