Ο πανάρχαιος και διαπολιτισμικός αυτός θεσμός νομιμοποιούσε την μετατροπή ανθρώπων σε ιδιοκτησία και συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου αλλά του αφαιρούσε την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε σε αντικείμενο ιδιοκτησίας και χρήσης, άλλες φορές ανεξέλεγκτης και άλλοτε κάτω από συγκεκριμένες πρόνοιες, ανάλογα με την πολιτιστική κατάσταση της εποχής και των λαών.

Πολλοί κατηγορούν τον Θεό της Βίβλου επειδή ανέχθηκε τη δουλεία, και τον χριστιανισμό επειδή δεν την κατάργησε άμεσα. Αλλά δεν είναι τούτη η στιγμή για να απαντήσουμε στο ερώτημα, που ασφαλώς έχει τις απαντήσεις του, μόνο θέλουμε να αποδείξουμε ότι –με ή χωρίς Θεό– οι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι να καταπατούν τις ελευθερίες των συνανθρώπων τους και να τους εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο.

Ζητούμενο εδώ δεν είναι να δούμε τι έκανε ή τι δεν έκανε ο Θεός στο παρελθόν, ή τι σκοπεύει να κάνει στο μέλλον, αλλά τι συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και στη δική μας, την δήθεν πολιτισμένη και προοδευτική εποχή, διότι η δουλεία εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα με διάφορες μορφές, κυρίως σε βάρος γυναικών (εξαναγκαστική πορνεία) και παιδιών (επαιτεία, κακοποίηση, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).

Σύμφωνα με την διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια «Βικιπαίδεια» η τιμή των δούλων εξαρτιόταν εκάστοτε από τις τάσεις της οικονομίας, από την ειδικότητά τους, το φύλο, την ηλικία, την ομορφιά, την κατάσταση της υγείας τους και την υποτακτικότητά τους. Κατά συνέπεια ο αποδοτικός δούλος δεν ήταν ευκαταφρόνητο απόκτημα. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 350 μ.Χ., ένας γερός σκλάβος στοίχιζε ένα σόλδιο, (χρυσό νόμισμα της εποχής, όταν οι στρατιώτες έπαιρναν ως ετήσιο μισθό 2 με 3 σόλδια). Τριακόσια χρόνια αργότερα στο Βυζάντιο ο Προκόπιος αναφέρει αγορά σκλάβου μόνο στην τιμή ενός προβάτου, ενώ το 725 στην Ιταλία ένα αγόρι πουλήθηκε στην τιμή ενός αλόγου, ένα μικρό κορίτσι αγοράστηκε όσο 13 πρόβατα ή 3 φοράδες και μία κοπέλα 20 ετών πουλήθηκε 250 σόλδια. Οι τιμές τροποποιήθηκαν όταν υπήρξε μεγάλη εξαγωγή Αφρικανών δούλων σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία. Το 1750 στις ΗΠΑ κόστιζαν γύρω στα 120 δολάρια –την εποχή που το άλογο πουλιόταν 50– αλλά το 1800 η τιμή τους είχε φτάσει τα 1.000-1.500 δολάρια.

Και μόνη η παραπάνω συζήτηση είναι αποκρουστική στη σκέψη των περισσοτέρων σήμερα, που νομίζουμε ότι η δουλεία είναι θεσμός ανύπαρκτος που καταργήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1863, όταν ο πρόεδρος Λίνκολν υπέγραψε το διάταγμα για τη χειραφέτηση των μαύρων –το οποίο μπήκε ως τροπολογία στο Σύνταγμα το 1865 αλλά στάθηκε αιτία για τον διαβόητο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Βορείων και Νοτίων (1861-1865).

Η Κοινωνία των Εθνών μέσω της Επιτροπής Δουλείας επιδίωξε να εξαλείψει την δουλεία και την εμπορία σκλάβων σε ολόκληρο τον κόσμο, και αγωνίστηκε ενάντια στην καταναγκαστική πορνεία αλλά δεν κατάφερε πολλά λόγω της έκρηξης του Β~ Παγκόσμιου Πολέμου που επέφερε και τη δική της διάλυση. Ανάλογες προσπάθειες έγιναν και γίνονται από πολλές άλλες οργανώσεις και ιδρύματα.

Όμως, δυστυχώς, η πραγματικότητα εξακολουθεί να είναι θλιβερή αφού, σύμφωνα με τις έρευνες ειδικών υπηρεσιών του ΟΗΕ και όχι μόνο, η δουλεία εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει σήμερα, και μάλιστα όχι μόνο σε απόμακρες περιοχές της ζούγκλας της Αφρικής και του Αμαζόνιου, αλλά και σε πολλές δυτικές χώρες, όπως βέβαια και στην Αθήνα και στην ίδια την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών και στην Νέα Υόρκη, όπου η έδρα του ΟΗΕ.

Διεθνείς στατιστικές

Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 27.000.000 δούλοι παγκοσμίως.

1.200.000 παιδιά μετακινούνται παράνομα κάθε χρόνο, και τουλάχιστον 800.000 άνθρωποι περνούν παράνομα από σύνορα.

Οι δούλοι είναι φτηνοί. Ενώ το 1850, το μέσο κόστος ενός δούλου ήταν 40.000 δολάρια σε σημερινές τιμές, τώρα ένας δούλος κοστίζει μόνο 90 δολάρια κατά μέσο όρο.

Στις χειρότερες περιπτώσεις τα παιδιά απάγονται, κρατούνται σε στρατόπεδα και αλυσοδένονται τη νύχτα για να αποτραπεί η διαφυγή τους. Εξαναγκάζονται να εργάζονται σε έργα οδοποιίας και λατομία. Τέτοια παιδική εργασία, αν και φθηνή είναι επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή, και στερεί από τα παιδιά εκπαίδευση και κανονική βίωση των ετών της νεότητάς τους.

Μερικά παιδιά μεταξύ 7 και 10 ετών απασχολούνται 12 έως 14 ώρες ημερησίως και πληρώνονται λιγότερο από το ένα τρίτο της αμοιβής των ενηλίκων. Επιπλέον, 126.000.000 παιδιά  (δηλαδή 1 σε κάθε 12 από τα παιδιά του κόσμου ηλικίας 5-17 ετών) απασχολούνται στις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας.

  Τα παιδιά που χρησιμοποιούνται ως οικιακοί βοηθοί όχι μόνο απασχολούνται πολλές ώρες για μια πενιχρή αμοιβή, αλλά είναι ιδιαίτερα τρωτά σε σεξουαλική καθώς και άλλης μορφής σωματική κακοποίηση.

Σε πολλά μέρη του κόσμου επισης εφαρμόζεται βίαιη στρατολόγηση παιδιών για στρατιωτική υπηρεσία, με συνέπειες καταστρεπτικές. Πολλά έχουν πεθάνει ή έχουν αχρηστευθεί σε ένοπλες συγκρούσεις, ενώ άλλα έχουν ανακριθεί, βασανιστεί, κτυπηθεί ή κρατηθεί ως αιχμάλωτοι πολέμου. Κατ' εκτίμηση 300.000 παιδιά-στρατιώτες, μερικά μικρότερα από 10 ετών, εμπλέκονται σε πάνω από 30 περιοχές συγκρούσεων διεθνώς.

Η παγκόσμια σεξουαλική εκμετάλλευση αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνει κατ' εκτίμηση 2.000.000 παιδιά κυρίως σε χώρες όπως η Καμπότζη, η Ταϊλάνδη και η Κόστα Ρίκα, όπου ο “σεξουαλικός τουρισμός” είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση. Η μέση ηλικία των γυναικών που εισάγονται στην πορνεία είναι τα 14 έτη. Τα κέρδη είναι τεράστια όταν παιδιά 12-15 ετών μπορούν να αγοραστούν για 800 - 2.000 δολάρια και να χρησιμοποιηθούν επί πέντε έως δέκα έτη πριν εγκαταλειφθούν στους δρόμους.

Αμερικανικές στατιστικές

Οι ΗΠΑ είναι χώρα διέλευσης αλλά και προορισμού παράνομης εκμετάλλευσης ανθρώπων. Η CIA υπολογίζει ότι 50.000 άνθρωποι (80% από τους οποίους είναι γυναίκες και παιδιά), εισέρχονται ή διέρχονται μέσω της χώρας κάθε χρόνο, όχι μόνο ως δούλοι του σεξ αλλά και ως οικιακοί “βοηθοί” ή φτηνά χέρια για τη βιομηχανία ενδυμάτων και τη γεωργία.

Η έρευνα που έγινε σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Ελευθερώστε τους Δούλους» βρήκε τεκμηριωμένες περιπτώσεις δουλείας σε πάνω από 90 πολιτείες των ΗΠΑ. Οι πολιτείες με τη μέγιστη συγκέντρωση τέτοιων θυμάτων είναι η Νέα Υόρκη, η Καλιφόρνια και η Φλόριντα. Η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον, επίσης, έχει συνεχές ρεύμα τέτοιων θυμάτων.

Μεταξύ 100.000 και 300.000 παιδιών στις ΗΠΑ, αντιμετωπίζουν κίνδυνο για εμπορικό σεξ κάθε χρόνο. Τουλάχιστον 2.800.000 παιδιά ζουν στους δρόμους, ένα τρίτο των οποίων δελεάζεται στην πορνεία μέσα σε 48 ώρες από τη στιγμή που φεύγει από το σπίτι του. Η μέση ηλικία εισόδου ενός τέτοιου προσώπου στην πορνογραφία και την πορνεία στις ΗΠΑ είναι μεταξύ 12 και 14 ετών.

Μια άλλη μορφή σκλαβιάς είναι ο αναγκαστικός γάμος και τουλάχιστον 200 επιχειρήσεις “συνοικεσίων” αναπτύσσουν  σχετικές δραστηριότητες στις ΗΠΑ, βρίσκοντας τέτοιες “νύφες”.

Επειδή όλη η δραστηριότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπων γίνεται μυστικά, δυστυχώς τα παραπάνω στοιχεία απέχουν πολύ από την κακή πραγματικότητα όντας ελλιπή.

Αλλά η χειρότερη μορφή δουλείας είναι εκείνη στην αμαρτία.  Ο Παύλος γράφει στους πρώτους χριστιανούς και σε όλους εμάς: «Χάρις όμως εις τον Θεόν, διότι υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας» (Ρωμ. 6/ς/17), ο δε Σατανάς συχνά εξεικονίζεται στις Γραφές με τη μορφή του δυνάστη Φαραώ.

Και είναι χειρότερη η δουλεία στην αμαρτία, επειδή η ανθρώπινη δουλεία μπορεί κάποια στιγμή να τελειώσει σ’ αυτό τον κόσμο αλλά, και αν όχι, δεν πρόκειται να συνεχίσει στη Βασιλεία του Θεού. Ήταν γι’ αυτό που ο Παύλος συμβούλευε τους χριστιανούς δούλους των ημερών του «Εκλήθης δούλος; μη σε μέλη· αλλ' εάν δύνασαι να γείνης ελεύθερος, μεταχειρίσου τούτο καλήτερα» (Α~ Κορ. 7/ζ/21), όπου ενώ τους ενθαρρύνει να εξασφαλίσουν την ελευθερία τους με κάθε νόμιμο τρόπο, ταυτόχρονα τους θυμίζει ότι ο Χριστός χαρίζει την πνευματική ελευθερία, που είναι πολύ πιο σπουδαία. Και  προς όλους τους Χριστιανούς προτρέπει: «Εν τη ελευθερία με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας» (Γαλ. 5/ε/1).

Κανένας άλλος ζυγός δεν πρέπει να υποδουλώσει τους πιστούς του Χριστού, εκτός από εκείνον της δικής Του αγάπης! (Ρωμ. 1/α/1). Δυστυχώς, όμως, υπάρχει και η δουλεία των κακών θρησκευτικών διδαχών –όπως παλιά των Ιουδαϊζόντων και σήμερα διαφόρων σεκτών και ολοκληρωτικών αιρέσεων–, που ο Παύλος περιγράφει  ως «τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, εις τα οποία πάλιν ως πρότερον θέλετε να δουλεύητε» (Γαλ. 4/δ/9).

Ας προσέχουμε κι εμείς, λοιπόν, πώς βαδίζουμε και ας ακολουθούμε την «υγιαίνουσαν διδασκαλίαν» και όχι «τα εντάλματα και τας διδασκαλίας των ανθρώπων» (Κολ. 2/β/22). |