Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος έγινε στον Τύπο, και συνεχίζει να γίνεται, για τα λεγόμενα «Golden Boys», στελέχη σε διάφορες επιχειρήσεις ή οργανισμούς, ακόμη και σε κρατικές υπηρεσίες, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι –όπως το λέει και ο χαρακτηρισμός τους– να φέρνουν χρήματα και –στη συνέχεια– να μοιράζονται τα κέρδη. Αρκετές φορές αυτό το κέρδος μπορεί να είναι αληθινό όμως άλλες φορές είναι μόνο “κέρδος” στα λόγια, οι δε εργοδότες τους εισπράττουν ζημίες και μάλιστα ΖΗΜΙΕΣ με κεφαλαία!

Στην ουσία, όπως εμείς τουλάχιστον καταλαβαίνουμε τα πράγματα με τις μικρές μας γνώσεις, οι άνθρωποι αυτοί δεν διαφέρουν από τα ΠΑΡΑΣΙΤΑ ή τα ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ της κοινωνίας, που μόνο κερδίζουν ή πιο συχνά κερδίζουν σε βάρος του κοινού συμφέροντος.

Η πραγματικότητα αυτή παραπέμπει σε ένα ανάλογο “σύνδρομο” που υπάρχει συχνά και στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι, όπου αρκετοί δήθεν χαρισματούχοι “φορτώνονται” στο σώμα των πιστών και χωρίς οι τελευταίοι να το καταλαβαίνουν, εκείνοι κερδίζουν, πλουτίζουν και ασελγούν σε βάρος της αδελφότητας.

Για όλα τα παραπάνω καλούμε τους αναγνώστες να παρατηρήσουν και να σημειώσουν:

1. Πόσοι είναι εκείνοι που περιέρχονται και παρουσιάζονται ως δήθεν ιεραπόστολοι ή εργάτες του ευαγγελίου –η ορολογία ποικίλει ανάλογα με το δόγμα– και απλώνουν το χέρι για να συλλέξουν δωρεές και προσφορές για διάφορα έργα, πρωτοβουλίες και οραματισμούς που  δήθεν έλαβαν από τον Κύριο, και –όπως λένε– οι άλλοι πιστοί πρέπει να χρηματοδοτούν και να υποστηρίζουν με δωρεές σε είδος ή εθελοντική εργασία;

2. Τα χρήματα τα οποία προσφέρονται, μαθαίνει κανείς πώς διατίθενται και –το κυριότερο– αν “πιάνουν τόπο”; Πρόσφατα κάποιος ζητούσε χρήματα για να δημιουργήσει στις ελληνικές θάλασσες “ιεραποστολικό στόλο πλοιαρίων”[!], ενώ είναι σαφές ότι στη χώρα μας ΔΕΝ χρειάζεται καμία τέτοια “επένδυση”. Άλλοι ονειρεύονται να δημιουργήσουν αλυσίδα κέντρων αποτοξίνωσης κ.λπ., ενώ δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε τα μέσα ούτε το αναγκαίο ειδικό προσωπικό.

Το παρασιτικό αυτό “φυτό”, γνωστό από παλιά στο εξωτερικό, έχει τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύξει “ρίζες” και στη χώρα μας!!! Μάλιστα –σύμφωνα με παράπονα που έρχονται ως εμάς το τελευταίο διάστημα– τώρα πλέον περιφέρονται και σε διάφορες εκκλησίες του εξωτερικού για “ενημερώσεις” για να αυξήσουν τα έσοδά τους.

Επίσης τους καλούμε να σκεφτούν:

1. Από τη μελέτη των Αγίων Γραφών, εκτός από τους ιερείς που υποχρεωτικά έπρεπε να κατάγονται από τον οίκο του Ααρών, πόσους άλλους κριτές, προφήτες, εν γένει ηγέτες του λαού του Θεού μπορούν να βρουν με κληρονομική καταγωγή; Για παράδειγμα, δεν διαδέχθηκαν τον Μωυσή τα παιδιά του –αν και είχε δύο γιους– αλλά ο Ιησούς του Ναυή. Δεν αποκλείεται βεβαίως ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού π.χ. ανάμεσα στους Αποστόλους υπήρχαν οι υιοί του Ζεβεδαίου, ο δε Μάρκος ήταν ανεψιός του Βαρνάβα, και οι επιστολογράφοι της Κ.Δ. Ιάκωβος και Ιούδας ήταν αδελφοί, όμως δεν φαίνεται να είχε τόση έκταση.

Αλλά πόσους γνωρίζουν σήμερα σε θέσεις ηγεσίας ή προβολής μέσα στις εκκλησίες, που έχουν ίδιο επώνυμο, ανήκουν δηλαδή στις ίδιες οικογένειες και είναι συγγενείς, γόνοι, εγγονοί, αδελφοί, γαμπροί και σύγγαμπροι ηγετών, και κατέλαβαν διάφορα εκκλησιαστικά οφίκια (πρεσβύτεροι, ποιμένες κ.λπ.), μόνο και μόνο χάρη στην καταγωγή ή τη συγγένεια;

2. Τι μισθούς εισπράττουν όλοι οι παραπάνω και ποιος αποφάσισε γι’ αυτό; Ποιος ελέγχει αν οι άνθρωποι αυτοί αποδίδουν για το έργο που λένε ότι κάνουν; Σε ποιον ή ποιους λογοδοτούν;


Αν κάποιος προσέξει σοβαρά τα παραπάνω, θα διαπιστώσει ότι μέσα στις εκκλησίες έχει δημιουργηθεί μία ελίτ, μία ξεχωριστή τάξη ανθρώπων, που έχουν αυτοαναγορευτεί “ηγέτες” και οι οποίοι συνωστίζονται σε άμβωνες, πρεσβυτέρια, διάφορες οργανώσεις και άλλα κέντρα εξουσίας και, σκόπιμα ή όχι – μόνο ο Θεός μπορεί να το γνωρίζει ασφαλώς, υποστηρίζουν εαυτούς και αλλήλους «κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού» (Α~ Πέτρ. 2/β/24).

Δεν είναι δυνατόν όλα τα χαρίσματα και όλες οι ευλογίες να περιορίζονται από το Άγιο Πνεύμα μόνο σε συγκεκριμένες οικογένειες και να μεταδίδονται από πατέρα σε γιο ως κληρονομικό δικαίωμα! Κανένας Προφήτης ή Απόστολος δεν εξασφάλισε τέτοια κληρονομιά στα παιδιά του! Πώς και γιατί συμβαίνει σήμερα;

Επίσης δεν λείπουν διάφοροι “θρησκευτικοί” επιχειρηματίες, που παράγουν ή εμπορεύονται ποικίλα είδη ως δήθεν διακονίες, που όμως στη συνέχεια και με σιωπηλό τρόπο μεταλλάσσονται σε οικογενειακές επιχειρήσεις οι οποίες διακινούν σημαντικά ποσά. Ποιος ελέγχει όλους αυτούς; Πώς οι προσφορές των πιστών για το έργο του Θεού καταλήγουν στο τέλος να μετατρέπονται σε ιδιωτικά κεφάλαια ή εταιρικές μετοχές;

Για όλα αυτά και πολλά παρόμοια, επισημαίνουμε τον κίνδυνο και καλούμε τους αδελφούς σε επαγρύπνηση. Ο Παύλος έγραψε κάποτε: «Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ η γινομένη εν σαρκί...» (Ρωμ. 2/β/28-29). Με άλλα λόγια τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως φαίνονται ή επονομάζονται αλλά η πραγματικότητα να είναι εντελώς διαφορετική. «Προσέχετε», είπε ο Χριστός. «Και όσα λέγω προς εσάς προς πάντας λέγω· Αγρυπνείτε!» (Μάρκ. 13/ιγ/37)

Ύστερα από τα παραπάνω συστήνουμε ανεπιφύλακτα: