Πίνακας περιεχομένων παρόντος τεύχους
Πίνακας περιεχομένων παρόντος τεύχους
"ΦΥΛΑΧΤΟ" ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ!
Σύμφωνα με την έγκυρη εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» (βλ. φωτο), ο κ. Πρωθυπουργός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει το "φυλαχτό" του, για το οποίο έχουμε ξαναγράψει, να πέσει σε ξένα χέρια.
Ακόμη και αν η αξία του αποδείχθηκε ΜΗΔΕΝΙΚΗ και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ όσον αφορά το δήθεν "τίμιο ξύλο" που περιέχει και τις δήθεν ιαματικές του ικανότητες, οπωσδήποτε έχει κάποια τιμή ως κόσμημα και προφανώς συναισθηματική αξία για τον κ. Κώστα μας.
Στο ΜΟΥΣΕΙΟ, λοιπόν, –ως μνημείο σκοταδισμού και δεισιδαιμονίας της σύγχρονης Ελλάδας και εκείνων που την κυβερνούν– ειδάλλως να επιστραφεί στον αρχικό κάτοχό του, να το έχει και να το καμαρώνει... |
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗ...
Από το πλήρες κείμενο της Διαθήκης του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου που δημοσιεύθηκε στο ίδιο φύλλο του «Βήματος» (σελ. Α6), είναι ενδιαφέρον ότι ο αποθανών απευθυνόταν και παρακαλούσε για μεσιτεία στους εξής:
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με τη μεσιτεία Σου· Σταυρέ βοήθει μοι· άγιε νεομάρτυς Απόστολε, άγιε νεομάρτυς Σταμάτιε, άγιε Γεράσιμε, άγιε Συμεών, άγιε Γεδεών, άγιε Αντώνιε, άγιε Τριαντάφυλλε, άγιε Λαυρέντιε, άγιε Κοσμά, άγιε Γρηγόριε Ε΄, όσιε Χριστόδουλε, πρεσβεύσατε υπέρ εμού.
1. Η αλήθεια που τόσο έντονα διακηρύττει ο απόστολος Παύλος, ότι «είναι εις μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός» (Α~ Τιμ. 2/β/5) τι ρόλο είχε στη ζωή του τεθνεώτος;
2. Δεν αρκούσε η μεσιτεία ενός εκ των αναφερομένων; Μήπως όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα; Και επιπλέον, ακόμη και αν θα μπορούσε ίσως να βρεθεί κάποια δικαιολογία όσον αφορά τεθνεώτες ανθρώπους, τι είδους βοήθεια να περιμένεις από ένα αντικείμενο –ένα κομμάτι ξύλο–, έστω και αν πρόκειται για εκείνο πάνω στο οποίο καρφώθηκε ο Χριστός;
Πόσο μακριά από την αλήθεια και συνεπώς αβοήθητοι κινδυνεύουμε να βρεθούμε όταν ακολουθούμε όχι το λόγο του Θεού αλλά «διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων» (Μάρκ. 7/ζ/7). Κρίμα! |
ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ «ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ»
Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (22-2-08) πληροφορούμαστε ότι και εφέτος έγιναν στη Θεσσαλονίκη συμπροσευχές Ορθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικών, Διαμαρτυρομένων και Αρμενίων στο πλαίσιο της οικουμενικής κίνησης. Η μία έγινε στην Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία «επί της οδού Παλαιών Πατρών» και η δεύτερη στο Ρωμαιοκαθολικό ναό της «Αμιάντου Συλλήψεως της Θεοτόκου».
Σχολιάζοντας ανάλογη περίπτωση το 2000, γράφαμε:
(...) με τον Οικουμενισμό υπάρχει γενικότερο πρόβλημα και μάλιστα σε ό,τι αφορά τις απόψεις των συμμετεχόντων σε ανάλογες "συμπροσευχές". Τουλάχιστον Αγγλικανοί και Ευαγγελικοί δεν παραδέχονται τον τίτλο "Θεοτόκος", ενώ Ορθόδοξοι, Αγγλικανοί και Ευαγγελικοί δεν παραδέχονται το δόγμα της "Αμιάντου Συλλήψεως της Θεοτόκου" (που είναι αποκλειστική ρωμαιοκαθολική εφεύρεση). Πώς λοιπόν μπόρεσαν όλοι τούτοι να "συλλειτουργήσουν" σε ναό αφιερωμένο στο εν λόγω "θαύμα";
(«Τ» 5-6/2002)Προφανώς το αυτί των εμπλεκομένων σ' αυτά τα "παρατράγουδα" δεν ιδρώνει για τέτοιες "λεπτομέρειες". Ίσως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η "καλή εικόνα" που δίνουν σε διάφορα οικουμενικά φόρουμ και όσα μπορούν να κερδίσουν από αυτά. Κατά τα λοιπά ΣΙΩΠΗ! |
ΝΑΟΙ ΚΑΙ ΣΕΙΣΜΟΙ
Η προβολή που είχε ο μητροπολιτικός ναός της Αθήνας με την κηδεία του Αρχιεπισκόπου έφερε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα των συνεπειών που είχαν σ' αυτό οι σεισμοί του 1981 και του 1999. Το σοβαρά πληγωμένο κτίριο εξακολουθεί να στηρίζεται στις μεταλλικές υποστυλώσεις που ασχημίζουν την εικόνα του και φέρνουν στο νου διάφορες σκέψεις για τις οποίες και άλλοτε κάναμε λόγο («ΤΥΧΙΚΟΣ» Ιαν. 2003 ).Και ο μεν Χριστόδουλος είχε αδιαφορήσει για την επισκευή μάλλον σκόπιμα, ελπίζοντας να ταυτίσει το όνομά του με την ανέγερση νέου μεγαλοπρεπούς ναού, πιέζοντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις για χρηματοδότηση («ΤΟ ΒΗΜΑ» 15-10-06). Αλλά τα όνειρα έσβησαν μαζί με τον ονειρευόμενο και απέμεινε μόνο η θλιβερή εικόνα του ρημαγμένου ναού. («ΤΥΧΙΚΟΣ» Σεπτ. 2006 ).
Όμως παρόμοιο πρόβλημα έχει και ο Ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός του Αγ. Διονυσίου, (οδού Πανεπιστημίου), που αν και είχε χαρακτηριστεί επίσης χρήζων άμεσης επέμβασης, παραμένει χωρίς επισκευές ενώ με την πάροδο του χρόνου επιβαρύνεται.
Στην περίπτωση αυτή, εντούτοις, η αδιαφορία υπήρξε εκ μέρους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και των αρμόδιων Υπουργών (Βενιζέλου, Καραμανλή, Τατούλη, Βουλγαράκη, Λιάπη), διότι, παρόλο που έχει εγκριθεί το έργο της επισκευής δεν εγκρίνεται το σχετικό κονδύλιο.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί διαμαρτύρονται ότι αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή πρόκειται για τον Ρωμαιοκαθολικό ναό και αναρωτιούνται:
Ας πουν εάν ο λόγος που δεν χρηματοδοτείται η επισκευή (που έχει εγκριθεί), είναι ότι ο Ναός είναι της Καθολικής Εκκλησίας, γιατί άλλη υπόθεση-εξήγηση δεν μπορούμε να κάνουμε. (...) Ακόμη και πεζοδρόμια έχουν επισκευασθεί από τον σεισμό του 1999 αλλά αυτά δεν έχουν δόγμα !!!
Η εφημερίδα «Ενοριακές Καμπάνες» (13-1-08) σχολιάζει:
«Είναι μια κατάσταση απελπιστικά βαρετή. Όμως, όπως η έως τώρα εμπειρία μας δείχνει, πιθανότερο είναι να γίνει νέος σεισμός πάρα να λάβουμε απάντηση».
Δικά μας σχόλια περιττεύουν! |
Η «ΜΥΣΤΙΚΗ» ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ
Στο επίσημο περιοδικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Νέα Σιών», (Τόμ. ΞΒ΄, 1967, σελ. 235) υπάρχει η ευχή που διαβάζει ο Πατριάρχης όταν το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου εισέρχεται στο κουβούκλιο του Τάφου για να λάβει το δήθεν "Άγιο Φως". Σύμφωνα με το παραμύθι που σερβίρεται στον κόσμο, κανένας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει εκεί μέσα, όμως το περιοδικό του Πατριαρχείου ομολογεί ότι ο Πατριάρχης διαβάζει πρώτα μια ειδική ευχή και ύστερα ανάβει τα κεριά του από το καντήλι που κρέμεται από πάνω. Ιδού τμήμα της σχετικής ευχής:
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, η αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός. Ο φως οικών απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ο ειπών γενηθήτω φως και εγένετο φως, Κύριε, ο του φωτός χορηγός, (.…) κατά τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον τα εν γη και υπό γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζοντες. (...) Διά τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως (…) Δος ημίν Κύριε, ίνα το φως των καλών έργων ημών λάμπη έμπροσθεν των ανθρώπων (...).
Αντί όμως ο κόσμος να προσέχει στην αξία του φωτός των καλών έργων, ωθείται να πιστεύει παραμύθια και να αποδίδει τιμές "αρχηγού κράτους" σε ένα υλικό στοιχείο που μάλλον σκοτίζει τη ζωή του για να μπορεί πίσω από αυτό, να κρύβει τα πονηρά του έργα (Ιωάν. 3/γ/19). Αυτά για όποιον θέλει να ξέρει την αλήθεια που ελευθερώνει. |
